വേദനയുടെ നുറുങ്ങു മുള്ളുകള്‍ അല്ല
നിന്റെ നീട്ടിയ കരങ്ങള്‍ നല്‍കുന്ന ആശ്വാസം.
പുഞ്ചിരിയില്‍ നീ ചാലിച്ച് നല്കുന്നതെന്തു
തന്നെയാണെങ്കിലും അമൃത് പോല്‍ മധുരം !
കൈകള്‍ നീട്ടി അമ്മ കുഞ്ഞിനെയെന്നപോല്‍
മാടിവിളിക്കും നിന്റെ ദര്‍ശനമാത്രയില്‍
നെഞ്ചു നീറി വീണടിയാന്‍ കൊതിക്കുന്നു
ജീവനില്‍ ഇനിയെന്ത് നേടാന്‍ ബാക്കി ?
തിരിച്ചറിയാതെ പോകുന്ന പ്രണയത്തിനു
ജീവിതം കൊണ്ട് ഞാനൊരടിവരയിടുമ്പോള്‍
നോവുന്ന കണ്ണുകളാല്‍ എന്നെ നോക്കി
കേഴുന്നവര്‍ ഇല്ലാതെ പോകട്ടെ പാരില്‍ .
കൈവെള്ളയില്‍ നിന്നൂര്‍ന്നു വീഴും മണല്‍
തരികളില്‍ എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മൂടവേ
ചക്രവാളത്തില്‍ പുലരി ചുവക്കുന്ന
ചിത്രം പോലെ നിന്നെ ഞാനാവാഹിക്കുന്നു .
-----------------------------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല
No comments:
Post a Comment