പറയാതെയറിയില്ലന്ന് പറയുന്നവർ

പറയാതെയറിയില്ലന്ന് പറയുന്നവർ

........................................................

നിന്റെ ഓർമ്മകളിൽ നനഞ്ഞു ഞാനൊറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നു. 

നിന്റെ മുലക്കണ്ണിൽ നിന്നിനിയുമടരാൻ കൂട്ടാക്കാതെൻ 

അധരങ്ങൾ മന്ത്രിക്കുന്നു.

തിരികെത്തരുമോ നിന്നെയെനിക്കൊരിക്കൽ കൂടി !

എന്റെ നെറുകയിൽ, നിന്റെ വിരലുകൾ ഓടുന്ന

ആ നിലാ രാത്രികൾ...

നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ കാതോരം ഉരുമുന്ന

ആ ശരത്കാലങ്ങൾ....

നിന്റെ വിയർപ്പിൻ ഗന്ധത്തിൽ

മയങ്ങിയുണരും വാസന്തങ്ങൾ.

നീ കോറിയ നഖചിത്രങ്ങളിൽ 

നീറ്റൽ പടർത്തും വർഷങ്ങൾ!

നിരാസത്തിന്റെ വല്മീകം നിന്നെ പൊതിയുകയും

ശിലാചിത്രം പോലെ നീ ഇരുളുകയും ചെയ്യുന്നു.

ആഴമുള്ളൊരു ജലാശയത്തിലേക്ക്

ഒരു മുഴക്കത്തോടെ ഞാനെറിയപ്പെടുന്നു.

ശ്വാസനാളികൾ പൊട്ടിപ്പിളരുന്നു.

ജലകുമിളകൾ ശിരസ്സിൽ വിസ്ഫോടനമാകുന്നു.

നിന്റെ ഓർമ്മകൾ , 

നൂറായിരം ചില്ലുകഷണങ്ങളായി

ഹൃദയം തുളഞ്ഞു പോകുന്നു.

ഇരുളു മാത്രം ബാക്കിയാകുന്നു.

പിടയുന്ന ഹൃദയപാളിയിൽ അപ്പോഴും

നിന്റെ മിഴികൾ തിളങ്ങുന്നു.

.... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല

അശാന്ത ഭൂമിയില്‍ വെറും കാഴ്ചക്കാരന്‍

നിലാവ് പെയ്യുന്നത് പോൽ ഓർമ്മ-

ശകsങ്ങൾ  നെഞ്ചു കിടുക്കി കടന്നു പോം

നിദ്രാവിഹീന രാവുകളിലൊന്നിലാകാം

നമ്മളാദ്യമായ് പ്രണയം പങ്കുവച്ചത്.

കണ്ണുകൾ സഞ്ചരിക്കുന്ന താഴ് വരകളിൽ,

പാദങ്ങൾ നടന്നു തീർത്ത സമതലങ്ങളിൽ,

കരങ്ങൾ കൊളുത്തിവലിച്ച ഹിമസാനുക്കളിൽ

നമ്മൾക്ക് മുഖങ്ങൾ നഷ്ടമായിരുന്നു.

വിശപ്പിനാൽ കരയുന്ന ശൈശവങ്ങൾ,

നഖമുനകളിൽ പിടയുന്ന സ്ത്രൈണരോദനം,

വയോജനാലയങ്ങളിൽ തളർന്നു തേങ്ങും നരകൾ...

നമുക്കുറങ്ങുവാൻ താരാട്ടുകളനവധി.

വയസ്സറിയിച്ച പെണ്ണിന്റെ നെഞ്ചുപോൽ വളരും

വിലക്കയറ്റത്തിന്റെ കൊടുമുടികൾ നോക്കി

വൃദ്ധപൗരുഷത്തിന്റെ നങ്കൂരമാഴ്ത്തി

ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർക്കുന്നു നമ്മൾ.

ഛായങ്ങൾ നഷ്ടമായ പകലുകൾക്കും

ഇരുട്ട് ഭാരമാകുന്ന രാത്രികൾക്കും നടുവിലായ്,

നൂൽപ്പാലത്തിലെ സർക്കസ് യാത്രയാണ്

നമ്മുടെ ജീവിതയാത്ര തൻ നാൾവഴികൾ

...... ബിജുു ജി നാഥ് വർക്കല
------13.11.2012

ഇന്ത്യയോ അതെന്താണ് ?

ഇന്ത്യയിലെ മനുഷ്യര്‍ !

ഇന്ത്യയില്‍ ഇന്ന് മനുഷ്യരുണ്ടോ ?

ഇന്ത്യയെന്നിന്നൊരു രാജ്യമുണ്ടോ ?

ഇന്ത്യയാണെന്റെ ജന്മരാജ്യമെന്ന്

ഇന്ത്യയിലിന്നാരേലും ചൊല്‍വതുണ്ടോ?

വെട്ടിമുറിച്ചു ഭരിച്ചു പണ്ട്

വെട്ടിപ്പിടിച്ചു വൈദേശികരും

വെട്ടിമുറിച്ചിരു ദേശമാക്കീ

വെട്ടിപ്പുകാര്‍ ഭരണമേറ്റെടുത്തു.

ജാതി പറഞ്ഞു ഭരിച്ചവരും

ജാതി പറഞ്ഞു നേടിയോരും

ജാതി പറയാന്‍ മടിച്ചവരും

ജാതിയില്‍ ജാതികള്‍ കണ്ടവരും

ഉണ്ടായിരുന്നില്ല മനുഷ്യരിവിടെ

ഉണ്ടായിരുന്നില്ല സാഹോദര്യവും

ഉണ്ടായിരുന്നില്ല സഹിഷ്ണുതയും.

ഉണ്ടായിരുന്നില്ല സമത്വവുമേ.

നിങ്ങൾ പറയുന്നു സാഹോദര്യം

നിങ്ങൾ പറയുന്നു സമത്വമെന്നും

നിങ്ങൾ പറയുന്നു മതേതരത്വം

നിങ്ങൾ പറയുന്നു ദേശീയത.

ഇല്ല മനുഷ്യർക്കിതൊന്നുമിവിടെ

ഇല്ല ശാന്തിയോടൊരു ജീവിതവും.

ഇല്ല മറ്റൊരു രാജ്യം എന്തിന് തേടണം.

ഇല്ല ഞങ്ങളല്ല പോകേണ്ടവർ.

വേണ്ട നമുക്കൊരു ധർമ്മരാജ്യം

വേണ്ട നമുക്കൊരു ക്ഷേത്ര രാജ്യം

വേണ്ട നമുക്കൊരു ഗോരാജ്യവും

വേണ്ട നമുക്കിടയിൽ മാത്സര്യവും.

തെരുവ് കരയുന്നു അന്നത്തിനായ്

തെരുവ് കരയുന്നു ആലയത്തിനും

തെരുവ് കത്തുന്നു മതാന്ധതയാൽ

തെരുവ് നനയുന്നു ചോരവീണും .

ദേശീയത എന്നാൽ രാമരാജ്യമെന്നും

ദേശീയത എന്നാൽ കാശ്മീരെന്നും

ദേശീയത എന്നാൽ ഗോ സ്നേഹമെന്നും

ദേശീയതക്ക് പുതു നിർവ്വചനങ്ങൾ.

ഇന്ത്യയെ സ്നേഹിക്കുന്ന മാനുഷരും

ഇന്ത്യയെ അറിയുന്ന വാസക്കാരും

ഇന്ത്യ തൻ ചരിത്രം പഠിച്ചവരും കേൾപ്പൂ

ഇന്ത്യ എന്നൊരു രാജ്യം ഇന്നതുണ്ടോ?

...... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല

എടാറ........... സൈഫുദ്ദീൻ തൈക്കണ്ടി

എടാറ

കവിതാ സമാഹാരം

സൈഫുദ്ദീൻ തൈക്കണ്ടി

സീഫോർ ബുക്സ്

വില: 10.00 Dhs

      എഴുത്ത് മനുഷ്യന്റെ വേദനകൾക്കും, ഏകാന്തതയ്ക്കും, വിരസതയ്ക്കും അതുപോലെ മനസികോല്ലാസത്തിനും ആശ്വാസമേകുന്നതിന് വേണ്ടി അവൻ തന്നെ കണ്ടെത്തിയ ഒരു സങ്കേതമാണ്. പരിണാമത്തിലെ മനുഷ്യ മസ്തിഷ്ക വികാസത്തിന്റെ കാലത്തോളം പൗരാണികതയുള്ള ഒന്നാണ് സാഹിത്യം. അതിനവൻ ഇമേജുകളുണ്ടാക്കുകയും അവയിൽ നിന്നും ഭാഷകൾ ഉണ്ടാകുകയും സാഹിത്യത്തിന്റെ നവനവങ്ങളായ അവസ്ഥാന്തരങ്ങൾ സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അധ്വാനത്തിന്റെ ആയാസം അകറ്റാനും ഏകാന്തതയുടെ ശ്വാസംമുട്ടൽ ഒഴിവാക്കാനും സാഹിത്യരചന സഹായിച്ചതുകൊണ്ടു ആസ്വാദകരുടെ അന്തർദാഹം എക്കാലവും തണുത്തുതന്നെ കിടന്നു.

      കാലത്തിന്റെ മാറ്റത്തൊപ്പം മനുഷ്യനും മാറി. ചിന്തകളിലെ വൈവിധ്യം രചനകളുടെ സങ്കേതങ്ങളെ മാറ്റിമറിച്ചു. കവിത, ചിട്ടവട്ടങ്ങളും ചട്ടക്കൂടുകളൂം ഭേദിച്ചു. പുതിയ കാലത്തിന്റെ  കാമ്പസുകളിൽ കവിതയെ നോക്കി നിന്നവർ പലപ്പോഴും കഴിഞ്ഞ, മുടി മുറിച്ച തലമുറകളുടെ സഞ്ചയത്തിൽ നിന്നും ഇതിലേതാണ് ആൺ വർഗ്ഗം, പെൺ വർഗ്ഗം എന്നറിയാതെ നിന്നവരുടെ അതേ അവസ്ഥയിലായി. എഴുത്തുകാർ ആവിഷ്കാരസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ കൊടി പിടിച്ചു കൊണ്ട് കവിതയിൽ കാളിയമർദ്ദനം തുടങ്ങി. 

         ശ്രീ. സൈഫുദ്ദീൻ തൈക്കണ്ടിയുടെ 36 കവിതകൾ അടങ്ങിയ സമാഹാരമാണ് "എടാറ". ആധുനിക മലയാളിക്ക്  ഒരു പക്ഷേ അപരിചിതമായ ഭാഷകളിൽ ഒന്നാണിത്. അടുക്കളയ്ക്കും ഹാളിനുമിടയിലെ ഇരുണ്ട പാതയാണത്. എടയറയെന്നും ഇടനാഴിയെന്നും ഒക്കെ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരിടം. ഈ പേര് എന്തുകൊണ്ടാകും സൈഫുദ്ദീൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത് എന്ന സംശയം പുസ്തകം വായിക്കാൻ എടുക്കും വരെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ വായിച്ചു മടക്കുമ്പോൾ ഈ കവിതകൾക്ക് ആ പേര് എന്തുകൊണ്ട് ലഭിച്ചു എന്നത് വ്യക്തമായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

     അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട നിലവിളികളായി നൂറ്റാണ്ടുകൾ കടന്നു വരുന്ന, മനുഷ്യജീവികളിലെ സമരെങ്കിലും കായിക ശേഷിയാൽ മികച്ചവർ ചവിട്ടിപ്പിടിക്കുന്ന ദുർബ്ബലരായി തരംതാഴ്ത്തുന്ന സ്ത്രീകൾ .! അവരുടെ ലോകം എന്നും അടുക്കളയിലും ഇടനാഴികളിലും മാത്രമായിരുന്നു. അവർക്കൊക്കെയും ഭാര്യ, അമ്മ എന്നീ വിവിധങ്ങളായ രൂപങ്ങളായിരുന്നു. സൈഫിന്റെ കവിതകളിൽ ഭൂരിഭാഗത്തും അവർ മാത്രമാണെന്ന് കാണാം. . അത് ഒരു പക്ഷേ പ്രവാസിയായ ഒരാളിന്റെ ഭാര്യയാകാം , വിധവയാകാം, അമ്മയാകാം. ആ ഭാവങ്ങൾ ഒക്കെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു പുരുഷൻ. അവൻ പലപ്പോഴും കുഞ്ഞുകുട്ടിയാണ് . ചിലപ്പോഴൊക്കെ മുതിർന്നതറിയാത്ത കുഞ്ഞാണ് .മറ്റു ചിലപ്പോൾ ഭർത്താവാണ്. പ്രവാസത്തിലിരിക്കുന്ന പ്രത്യേകിച്ചും ഏകാന്തതയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് ഓർമ്മിക്കാനും പങ്കുവയ്ക്കാനും ഉണ്ടാകുക അമ്മയുടെയും ഭാര്യയുടെയും കുട്ടികളുടെയും ഓർമ്മകൾ നല്കുന്ന സമ്മിശ്രതയാണ്. ഇവിടെ കവി പെൺകുട്ടികളെ അഗാധമായി സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാളാണ്. അവരെയോർത്തു വ്യാകുലപ്പെടുന്ന ഒരാളാണ്. അമ്മയെ അകമഴിഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കുകയും വേദനിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന മകനാണ്. ഭാര്യയുടെ വിരഹത്തെ, ഉൾച്ചൂടിനെ ആഴത്തിലറിയുന്ന ഭർത്താവാണ്. പ്രണയം അതിന്റെ പരകോടിയിൽ അവൾക്കു മാത്രം പകുത്തു നൽകാൻ കൊതിക്കുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ രാജാവാണ്. ഒപ്പം പ്രവാസം കൈമാറപ്പെടുന്ന ഒരു പദവിയാണ് എന്നു തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന ഒരാളും.

     പ്രണയം, രതി, ഏകാന്തത, വാത്സല്യം, സഹാനുഭൂതി, വേദന, എന്നിവ മാത്രം പറഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരാൾ അല്ല താൻ എന്ന സ്വയം ബോധത്തിൽ നിന്നാണ് സമകാലിക രാഷ്ട്രീയ ബോധത്തോടും വർഗ്ഗീയ ചിന്തകളോടും തനിക്കുള്ള വിയോജിപ്പ് കവി രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്. തന്റെ രാഷ്ട്രീയ പ്രതിഷേധം ഭരണാധികാരിയുടെ ഏകാധിപത്യത്തിനു നേരെയുള്ള തുറന്ന ആക്രമണം ആകുമ്പോൾ തന്നെ, സുന്നത്ത് ചെയ്യപ്പെട്ടവൻ സമൂഹത്തിൽ പേറുന്ന അസമത്വവും അസഹിഷ്ണുതയും കവി പറഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ട്. കുടുംബം,ജീവിതം ഓർമ്മകൾ പ്രണയം ഇവയുടെ തിരത്തള്ളലുകൾക്കടക്കാനാവാത്ത ഒന്നായത് കുതറി പുറത്തുചാടുന്നുണ്ട്. 

      പ്രവാസത്തിലിരുന്നു എഴുതുന്നവന്റെ കവിതകൾ എന്ന ചിന്തയ്ക്കപ്പുറം ഈ കവിതകളിലെ സ്ത്രീകളോടുള്ള പരിഗണനയും തിരിച്ചറിവും അംഗീകരിക്കലും വായനക്കാർ തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ട്. ഈ കവിതകൾ എല്ലാം തന്നെ ആശയപരമായ മുകളിൽ പറയപ്പെടുന്ന തലങ്ങളിൽ വായിച്ചെടുക്കപ്പെടുമ്പോഴും മുഴച്ചു നില്ക്കുന്ന ചില ഘടകങ്ങളെക്കുറിച്ചു കൂടി പറയേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു രചനയെ വിലയിരുത്താൻ ഉതകുന്ന പ്രധാന വസ്തുത അക്ഷരത്തെറ്റുകൾ ഇല്ലാതെ, വാക്കുകളെയും വരികളെയും അവ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ വേർതിരിക്കാനുതകുന്ന ചിഹ്നങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചു ഭംഗിയാക്കപ്പെടുമ്പോഴാണ്. എന്തുകൊണ്ടാണെന്നറിയില്ല ഇന്നത്തെ എഴുത്തുകാരിൽ കൂടുതലും ഈ വിഷയങ്ങളിൽ അറിവില്ലാത്തവരോ , അവയെ ബോധപൂർവ്വം അവഗണിക്കുന്നവരോ ആണ്. തിരുത്തലുകൾ ഇഷ്ടപ്പെടാത്ത ഇവർ തങ്ങളെ സ്വയം ബുദ്ധിജീവി തലത്തിലേക്ക് സ്ഥാപിക്കുന്നതിനാൽ തന്നെ അതൊരു ട്രെൻഡായി ചിലരെങ്കിലും ധരിച്ചുവച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തുകാരന്റെ ഈ ദുഃസ്വഭാവത്തെ പക്ഷേ എന്തുകൊണ്ടാണ് പ്രസാധകർ അനുവദിച്ചു കൊടുക്കുന്നത് എന്നത് മനസ്സിലാകുന്നില്ല . മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്നത് ഇന്ന് കൂണുകൾ പോലെ മുളച്ചുപൊന്തുന്ന പ്രസാധകർ കച്ചവടം മാത്രം മുന്നിൽ കണ്ടുകൊണ്ട് ഏറ്റവും അധികം പുസ്തകങ്ങൾ ഇറക്കുന്നതല്ലാതെ സ്വന്തമായി ഒരു എഡിറ്റർ അവർക്കില്ല എന്നതാണ്. ഫലമോ എത്ര നല്ല കൃതിയും വായനക്കാർ വെറുപ്പോടെ മാറ്റി വയ്ക്കുകയോ, വേദനയോടെ വായിച്ചു പരിതപിക്കുകയോ ചെയ്യും. ഈ പുസ്തകത്തിനും ഒരു എഡിറ്റർ ഇല്ലായ്മ മുഴച്ചു നിന്നു വായനയിൽ. 

കൂടുതൽ ആഴത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലാൻ കഴിയുന്ന കവിതകളുമായി വിരഹത്തിന്റെയും ഗൃഹാതുരതയുടെയും പിടിയിൽ നിന്നും വേർപെട്ട ഒരു കവിയെ കാലം കാത്തിരിക്കുന്നു. ശുഭപ്രതീക്ഷകളോടെ ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

ഒറ്റക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നവർക്ക് ചിലത് പറയാനുണ്ടാകും.

ഒറ്റക്ക് യാത്ര ചെയ്യുന്നവർക്ക് ചിലത് പറയാനുണ്ടാകും.

.............................

ഒരേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും വണ്ടി കയറിയ രണ്ടുപേർ...

അവർ പോലുമറിയാതെ

അവരുടെ യാത്രയെ പാടെ താറുമാറാക്കിക്കൊണ്ട്

മറ്റൊരിടത്തേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്നു.

യാത്രയുടെ ഗതിയറിയാതെ അവരാകട്ടെ 

പരസ്പരം പരിചയപ്പെടുകയായിരുന്നു.

കാണേണ്ട സ്റ്റോപ്പുകൾ ഒന്നുംതന്നെ 

അവർക്കു കാണാനാകാതായപ്പോഴാണ്

അവരുടെ വണ്ടി മാറിയതവർ അറിയുന്നത്.

ഈ വഴികളിലൂടെ "എന്നെ നടത്തിക്കുന്നവൻ

എന്നെയറിയുന്നവനാണ് " എന്നവൾ ഘോഷിക്കുന്നു.

യാത്ര മലഞ്ചെരുവുകൾ പിന്നിട്ട്

അരുവികൾ തരണം ചെയ്ത്

പുതിയ ഭൂമികകൾ കണ്ടെത്തുന്നു.

വിശപ്പിന്റെ നീരാളിക്കൈകൾ പിടിമുറുക്കിയ

ഉദരങ്ങളെ സമാശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ്

ഒന്നിച്ചൊരുറക്കം കണ്ണുകളിൽ കൂടുകൂട്ടിത്തുടങ്ങിയത്.

പുലരിയുടെ വരവിൽ 

അടിവയറ്റിലവന്റെ ചുണ്ടുകൾ പതിയുമ്പോഴാണ്

യാത്രയുടെ ഓർമ്മയിലവൾ പുളഞ്ഞു പോയത്.

"എന്നെയറിയുന്നവൻ നടത്തുന്ന വഴികളിൽ" കൂടി

അവന്റെ ഉപ്പുമണക്കുന്ന തൂവാലയുമായവൾ മറഞ്ഞു.

ഋതുക്കളുടെ ചാമരത്തിനും പോലും

ഉറക്കം തിരിച്ചുനല്കാനാവാത്ത വേപഥുവിൽ

പുളഞ്ഞലയുന്ന അവൻ

ഒറ്റക്കൊരു യാത്രയിലാണിപ്പോൾ.

ലഹരിയുടെ സുവർണ്ണലായനിയിൽ

ജീവിതത്തെ മുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്

ഒറ്റക്കൊരു യാത്ര.....

.... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല

എന്റെ നാവെവിടെ?

എന്റെ നാവെവിടെ?

...........................

വീരാൻ കുട്ടി കവിത ചൊല്ലുകയായിരുന്നു.

നാവടക്കാൻ പഠിച്ച കവിത

വായിലൊരു മാംസക്കഷണം 

തുപ്പാനും ഇറക്കാനുമാകാത്ത അവസ്ഥയെന്ന്.

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ശ്രീകോവിലിൽ

കോടി കോടി നാവുകളെ മാംസക്കഷണമാക്കിക്കൊണ്ട്

നീതിയുടെ ദേവത പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.

വരിയുടക്കപ്പെട്ടവൻ എന്ന വാക്കിൽ

ഒരു ജനതയുടെ മൗനം ഉറയുന്നു.

മിത്തുകൾക്ക് അടിസ്ഥാനശിലയിട്ടു കൊണ്ട്

വിശ്വാസത്തിന്റെ കൊട്ടാരങ്ങൾ ഉയരട്ടെ.

ഇനി നമുക്ക് വേണ്ടത് നിശബ്ദതയാണോ?

മരിക്കും എന്ന ഭീതി കൊണ്ടും

തുറങ്കിലടക്കപ്പെടും എന്ന ശങ്ക കൊണ്ടും

ഈ നാം നിശബ്ദരാകണമത്രെ.

ഭരണകൂടങ്ങളുടെ ട്രയൽ റണ്ണുകൾക്ക്

അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും ഇരകളാകുന്നവർ 

അവരെ നമുക്കിനി 

നമ്മുടെ പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കാം.

..... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

രക്തം ചുരമിറങ്ങി വരുന്നു........പോളി വർഗ്ഗീസ്

രക്തം ചുരമിറങ്ങി വരുന്നു.

(കവിതാ സമാഹാരം)

പോളി വർഗ്ഗീസ്

ഗ്രീൻ പെപ്പർ പബ്ലിക്ക

വില: ₹ 120.

കവിതയുടെ ആഗോളത അതിന്റെ ആസ്വാദനത്തെ പാടെ മാറ്റിയെഴുതുന്ന ഒന്നാണ്. ജീവിതത്തെ കവിതയിലേക്ക് പരാവർത്തനം ചെയ്യുക എന്നത് ബൗദ്ധികമായ ഒരു വ്യായാമമാണ്. എന്നാൽ കവിതയിലേക്ക് ലോകത്തെ കുത്തി നിറയ്ക്കുക എന്നത് വളരെ വിഷമമേറിയ ഒരു വസ്തുത തന്നെയാണ്. ആധുനിക കവിതാ സമ്പ്രദായങ്ങളിൽ ജീവിതത്തെ നിറച്ചുവയ്ക്കുന്നവർ പലപ്പോഴും ക്ലീഷേകൾ ഉപയോഗിച്ചു വെറുതെ വരികളുടെ കസർത്തുകൾ കാട്ടുന്നവരാണ് എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. 

കറുത്തവനും വെളുത്തവനും വേറിട്ട വേദനകൾ ചാലിച്ചു നല്കുന്ന അക്ഷരോത്പാദകർക്ക് എന്നും പ്രിയം വായനക്കാരെ വികാരപരമായ ലയങ്ങളിൽ തളച്ചിട്ടു കൊണ്ട് കാവ്യനർത്തനം എന്ന മഹത് കൃത്യം നടത്തുക എന്നതാണ് . ആത്മാവിൽ സ്ഫോടനം സൃഷ്ടിക്കുന്ന എഴുത്തുകൾ കവിതയിൽ സംഭവിക്കുന്നത് വിരളമാണ്. അത് സംഭവിക്കുമ്പോഴാകട്ടെ കവിതാസ്വാദകർക്ക് അനന്യമായ ഒരു വികാരമൂർച്ഛ സംഭവിക്കുന്നത് കാണാം.

സച്ചിദാനന്ദന്റെ കവിതകൾ ഇത്തരം വിസ്ഫോടനങ്ങളുടെ കാഴ്ചകളാണ്. അതുപോലെ സിരകളെ മരവിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്ന മറ്റൊരു കവി അധികമൊന്നും അറിയാത്ത സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ എഴുത്തുകാരനാണ് സുധീർ  എന്ന മനുഷ്യൻ. ബുദ്ധിപരമായ വിശപ്പിന് വേണ്ട വിഭവങ്ങൾ നമുക്ക് അധികം ലഭിക്കാറില്ല എന്ന വാസ്തവം കൂടിയാണത്. ബുദ്ധിജീവി നാട്യങ്ങൾ കൊണ്ട് സർക്കസ് കാട്ടുന്നവർക്കിടയിൽ ശരിക്കുള്ള കവിതകളും കവികളും മുങ്ങിപ്പോകുന്നു.

"വാതിലിനിരുപുറവും വല്ലാത്ത നിശബ്ദതയാണ്.

ഒന്ന്, മരണത്തോടുള്ള ശത്രുതയും,

മറ്റൊന്നു ജീവിതത്തോടുള്ള ആസക്തിയും'' ഐ സി യു വിന്റെ അടഞ്ഞ വാതിലിനെ നോക്കി ഇങ്ങനെയെഴുതുന്ന പോളി വർഗ്ഗീസ് എന്ന കവിയുടെ 30 കവിതകളുടെ സമാഹാരം. അതാണ് "രക്തം ചുരമിറങ്ങി വരുന്നു". മരണത്തിന്റെ നിശബ്ദമായ തണുപ്പും നിർജ്ജീവതയും ഉറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന പോളിയുടെ കവിതകൾക്ക് നിയതമായ ഒരു ഭൂമിക നമുക്ക് വരച്ചു ചേർക്കാനാവില്ല ഒരിക്കലും. ഒരു കവിയുടെ ലോകം ഒരു ചെറു ചിമിഴല്ല എന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ് പോളിയുടെ കവിതകൾ. ഇന്ത്യ എന്നൊരു ചെറിയ ഭൂപ്രദേശത്തെ മാത്രം വരച്ചുകാട്ടുന്നതിൽ ഒതുങ്ങുന്നതല്ല ആ വരികൾ. ചുരമിറങ്ങി വരുന്ന ഒറ്റയാനെപ്പോലെ കവി ദേശാന്തര ഗമനം നടത്തുന്നു ഈ കവിതകളിലൂടെ. ചിലപ്പോൾ മെഡിറ്ററേനിയൻ മണലാരണ്യത്തിലൂടെ മറ്റു ചിലപ്പോൾ യൂറോപ്പിന്റെ ശിശിരകാലത്തിലൂടെ. ആ വരികൾ യാത്ര ചെയ്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു . ഇന്ത്യയുടെ ആത്മാവിനെ കണ്ടെത്തണമെങ്കിൽ അതിന്റെ നാഡീഞരമ്പുകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കണം എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിനെ കവി അന്വർത്ഥമാക്കുന്നു. വിശപ്പിന്റെ, ദാരിദ്രത്തിന്റെ, രോഗത്തിന്റെ, കാമത്തിന്റെ ഗലികളിലൂടെ കവി വായനക്കാരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു. പലപ്പോഴും ജീവിതം പരുക്കനും സാധാരണക്കാരന് ലജ്ജാകരവുമാകുമ്പോഴും പച്ചയായ ജീവിതമെന്നത് ഇതൊക്കെയാണെന്ന് പോളി വർഗ്ഗീസ് അടിവരയിട്ട് പറയുന്നു. 

"ആർട്ടിക്കയിൽ നിന്നും അന്റാർട്ടിക്കയിലേക്കും,

ആരവല്ലികളിൽ നിന്നും ഹിമവാനിലേക്കും

ആഫ്രിക്കയിൽ നിന്ന്

സൈന്ധവ പീഡന ഭൂമികളിലേയ്ക്കും " പോളി വായനക്കാരെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നു. ഈ യാത്രകൾ നമുക്ക് പകർന്നു തരുന്ന സാർവലൗകികമായ ഉൾക്കാഴ്ചയാണ് മനുഷ്യത്വം എന്നതിന്റെ നിർവ്വചനം.

" വാക്കിൽ വിതയ്ക്കുന്ന വിത്തെന്ന പോലെ

വാദ്യം വാദകനെ മിന്നലായി എരിയ്ക്കാം'' എന്നൊരുൾവിളി എപ്പോഴും ഒരു കവിക്ക് അനിവാര്യമെന്ന അറിവ് പകരുന്ന ഈ കവിതകളിൽ ഓരോന്നായി പരിചയപ്പെടുത്തുക എന്നത് ദുഷ്കരമായ ഒരു സംഗതിയാണ്. കാരണം ഓരോ വായനയും ഓരോ ലോകമാണ് എന്നതിനാൽ ഓരോ വായനക്കാർക്കും സ്വതന്ത്രമായ ആസ്വാദനതലം നല്കുക എന്നത് എഴുത്തുകാരന്റെ ധർമ്മം കൂടിയാകുന്നു.

വളരെ മികച്ച രൂപകല്പന . വളരെ നല്ല എഡിറ്റിംഗ്, മനോഹരവും സുതാര്യവുമായ സച്ചിദാനന്ദൻ., കെ.ജി.എസ്, സാവിത്രി രാജീവൻ എന്നിവരുടെ കുറിപ്പുകൾ എന്നിവ ഈ കവിതാ സമാഹാരത്തെ മനോഹരമാക്കുന്നു. വായനയിൽ സൂക്ഷിക്കാനും , പഠനത്തിനും നല്ലൊരു മുതൽക്കൂട്ടാണ് ഈ പുസ്തകം എന്ന സന്തോഷം പങ്കുവയ്ക്കുന്നു. ആശംസകളോടെ ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

തിരികെ വരാത്തൊരു യാത്രക്കാരന്‍

നിലാവുമ്മ വച്ച മുറ്റവും കടന്നു

ഒന്നുതിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പോകുന്ന യാത്രക്കാരനോട്

ഉമ്മറവാതിലിനു പറയാനാവുന്നില്ല

മറന്നുവച്ച മെതിയടി തിരികെ വിളിക്കുന്നുവെന്നു.

യാത്രക്കാരന്‍ ആദ്യമായാണല്ലോ  

രാത്രിയുടെ മാറിലേക്കിങ്ങനെ ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നത്.

തിരികെ വരാമെന്നൊരു ഉറപ്പുമായി

ഇതാ ഇവിടെവരെയെന്നു അയാള്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമോ;

മെതിയടിക്കതറിയില്ല. പരുക്കന്‍ തറയില്‍

ഒരിക്കലും തന്നെക്കൂടാതെ ഒരടി വച്ചിട്ടില്ലാത്തൊരാള്‍

മറവിയിലേക്ക് തന്നെ ഇങ്ങനെ ഉപേക്ഷിച്ചു

വേദന നല്‍കുന്ന ചരല്‍ക്കല്ലുകളിലൂടെ നടന്നുപോകുമെന്നു .

യാത്രക്കാരന്റെ ഓരോ കാല്‍വെപ്പും

അകന്നുപോകുമ്പോള്‍ പൊടിയുന്ന ഹൃദയവുമായി

ഇരുള്‍ നിഴലില്‍ മുഖം പൊത്തിക്കരയുന്ന

മെതിയടിയെ നോക്കവേ ഉമ്മറവാതില്‍ നിലവിളിക്കുന്നു .

കാറ്റ് കൈകളിലേന്തി പായുന്നിരുളില്‍

മുറിഞ്ഞുപോകുമാ നിലവിളിയെങ്കിലും

നിലാവ് തഴുകിയാശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ടാ

തേങ്ങലുകളെയെങ്കിലും അവരറിയുന്നുണ്ടാകുമോ

തിരികെ വരാത്തൊരാ യാത്രക്കാരനെ?

............ബിജു.ജി.നാഥ് വര്‍ക്കല 

ദുര്‍ബല മാനസ്കര്‍

പകലടങ്ങോളം മുടന്തി നീങ്ങും

സൂര്യ, നിന്‍ താപം സഹിക്ക വയ്യ!

രാവ് പുലരും വരെ കൂടെ നില്കും

പൂര്‍ണ്ണിമേ നിന്നെ പിരിയ വയ്യ!

ഭൂവിതില്‍ രാവും പകലും മാറി

രാവുകള്‍ മാത്രം നിലനിന്നുവെങ്കില്‍.

എന്ത് സുഖമായിരുന്നു നിത്യം

തിന്നും കുടിച്ചും രമിച്ചും ചെമ്മേ!

ഇല്ല കാണണ്ട ചോരപ്പുഴകള്‍.

ഇല്ല കാണണ്ട ജാതിപ്പോരും.

എങ്ങും തണുത്ത നിലാവ് മാത്രം

എങ്ങും നിശബ്ദസംഗീതം മാത്രം !

ഇല്ല മത്സരങ്ങള്‍ ഒന്നിനായും

ഇല്ല പണപ്പെരുപ്പ ബുദ്ധിമുട്ടും

എങ്ങും നിറയുന്ന ശാന്തിയിതില്‍

തിങ്ങുമാ സന്തോഷവീചികള്‍ നിത്യം!

-----ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല 

Raavan Enemy of Aryavarta ............. Amish

Raavan Enemy of Aryavarta

Amish

Westland Books

Price : Rs.399

Histories are mainly two types. One the man made and the other nature made. While I t is man made, it will fill with superstitious or false details. Ancient time there was no such a true type history are made or intend to create such one. First time the society use to verbally transmitted the stories of their time heroes. These heroes are come from such incidents which can be described as hunting of a giant animal, kill one notorious traitor, defeat the calf thieves or who won the lover from a dominant place and or the deformities births, etc.…

In Indian literature, the two magnificent literature from ancient time are Ramayana and Mahabharata. Both are handling different subject but it has a unique of the influence of Vaishnavas. Ramayana, itself contain the name is a story or Rama the incarnation of Vishnu the protector in Hindu mythology. And in Mahabharata, it’s the Krishna another incarnation of Vishnu’s interpretations in a family story. Both of these literature are spread all over Indian subcontinental and neighboring countries with various versions and sub stories.

Recently It is observing that there is a mass activity with hidden agenda to change the histories with their own perspectives and the group is very intelligent and vast. First, they use the benefit of visual media and through it they spread the myth stories in various angles with projected human values. Thus, they start their propaganda and after it the current Indian situation visualizing the result as we are witnessing.

In this series now, it is terms of historians, they are manipulating the history as per their wish or the given instructions. So, what happened? The entire history converting to the new fabricated theories and imaginations. Science is growing fast and the chance of science is helping to grow the religion too. From last fiction works of Shiva trilogy, Mr. Amish prove the same scenario very clearly. In the series he present Shiva the myth god as a human with normal human power and knowledge. He used to bring the matters mixed with the real history or migration and geographical or historical materials. So, the people who read it and suppose they are not believing the mythologies can now give up their doubts and clearly follow the culture as it is say holy.

Again, he came with the Vedic myth Ramayana and trying to prove that the story of Rama is real and he explain the matter in the reality mode so the modern believers can also fulfil their doubts without any hesitation. His first step was about Sita the Heroine of the story Ramayana. So, he explains in it Sita as warrior and king of Mithila. She was a child who from the forest as Janaka found and taken to his palace. So, after introducing her as a normal lady warrior he goes to catch the hero, Rama. Again, he has many logics which can suit with the living century religious stuffs brain. Rama a normal man with the aim of unity and development of India who was later consider as Vishnu and the same time Sita also select as Vishnu. Then incarnation story converts in to the selection of Vashishta and Viswamithra. Both are childhood friends and enemies because of a lover. (A triangle love which changes the history of India and the story will come soon from Amish I hope so.)

Now he in the series of Ramayana bring a chance to Raven the villain also to explore himself. So, the Raven as per the Ramayana was an asura become a trader and a kind less human king now. So, the asura and the negligence of south people will eliminate with his man face. Now the culprits are not Ram or Raven it is because of vasishta and viswamithra and the Malayapurtra and Vayuputra. This two clans are expressing themselves as Vaishnava and Shaiva so the scenario change to the war of Vaishnava and Shaiva and let the readers wait for the victory as even they know it. The Pushpaka vimana and cave oil are the best examples of modern Hindu religious trusts propaganda which mix up with the science.

In this book Amish prove that Vedavati the one who was in the series of Kanyakumari give birth of Sita and her husband Pritvi ( we know it is earth) so the logic can sit any how in the real stories net. Vedavati is the lover of Raven and she don’t know it up to the last when Raven find her in Todee the place where she living with her husband. After her and husband’s murder by the one of the village greedy man , Raven become rude and destroy the village. He massacres the entire village and back to Lanka wear Vedavati’s two fingers in his chain. The child was thrown In the forest by the murderers.

Raven and his brother Kumbhakarna doing trade all over the Indian continent and Mesopotamia also. There Kumbakarna found the shiva temple and they are worshiping linga yoni idol and the goddess Ishtar. So, it is clear that it is globalized with the religion and all are from the myth god destroyer Shiva. And one more new acceptance is Sabarimala and Ayyappa. Till the north Indians are not worshiped Ayyappa because of their myths are not saying anything about him. But now he is famous in north India because of the recent issues. So, Amish put Ayyappa here because he was the product of Shiva and Vishnu. Mohini is known as first lady Vishnu so the picture might clear to the devotees that existence of Ayyappa is real. And he tries to explain through Raven and Kumbhakarna that the 41 days brahmacharya and restrictions against fertilizing women are the part of myth and history.

The title fiction, Amish take all bail from the criticizers and very smoothly inject the propaganda to the readers. So, the next series which will be definitely about the war and conclusion of Ramayana series. Before it was read the story of Raven in another book which titled Asura from Anand Neelakandan was a perfect story with reality face. Now it manipulates with the fiction series as the sangha parivar agenda and this is not the last one or the first one. The changing activities will remain continue. Histories are changing time to time and there is no authenticity which can claim now a day. So just read this book as a fiction and don’t questioned. Ultimately questioning is not a good practice in current society.

With luv Biju G Nath Varkala

ഉറവ

ഉറവ
.......
നിന്റെയിഷ്ടങ്ങൾ എല്ലാം സമ്മതിച്ചാലും എന്റെയിഷ്ടങ്ങൾക്ക് നേരെ മുഖം തിരിക്കുന്നതിനെയാണോ പ്രണയം എന്നു വിളിക്കുന്നതെന്നവൻ. അനന്തരം അവർ അന്യരായി.
എത്ര വേനലുകൾ
എത്രയെത്ര മഞ്ഞു കാലങ്ങൾ
കടന്നു പോകും മഴ മേഘങ്ങൾ
മറഞ്ഞു പോയ വസന്തങ്ങൾ
കാറ്റിന്റെ ലീലാ വിലാസങ്ങൾ
ഒന്നിനും നിന്നെയളക്കാനായില്ലയെന്നോ
കാലം കടന്നു പോകുന്ന വേഗത നമുക്കറിയില്ല. ഓരോ ഋതു വിലും നാമോരോ ഇതളുകൾ ആകും.
എവിടെയോ മറഞ്ഞിരുന്നു നിന്നെ ഞാൻ പ്രണയിക്കും.
ഒരു പാട് പ്രണയം ഉള്ളവനെ പ്രണയിക്കാനാകില്ല എന്ന് നീ പറയും.
നിന്റെ വേരുകൾക്കിടയിൽ
ഞാനെന്റെ ഹൃദയം വലിച്ചെറിയും.
എന്റെ ഹൃദയരക്തം നീയറിയാതെ കുടിക്കും
അനന്തരം നീയെന്നെ തള്ളിപ്പറയും
നിന്റെ വേനലുകൾക്ക് കുടയാകാനോ
നിന്റെ ശിശിരങ്ങൾക്കു പുതപ്പാകുവാനോ
എന്റെ ശാഖകൾക്കന്നു കഴിയില്ല.
ഉരുകി വീണ ഫോസിലുകളിൽ
കാലത്തിന്റെ കാർബൺ ഡേറ്റകൾ
പ്രണയത്തിന്റെ തരികൾ കണ്ടെടുക്കും
അന്നു മണ്ണിനോട് ചേർന്ന തന്മാത്രകൾക്ക്
ശബ്ദമുണ്ടാകും
കോടി കോടി തന്മാത്രകളായി നമ്മൾ അപ്പോൾ മണ്ണിനോട് കഥ പറയുന്നുണ്ടാകും.
നീ എനിക്കാരുമല്ലന്നും
നിന്നെ എനിക്കിഷ്ടമല്ലന്നും
നമ്മൾ അപരിചിതരും
തെറ്റായി വായിക്കപ്പെട്ടവർ എന്നും പറയും.
നിന്റെ ഓരോ ചിത്രങ്ങളുമെടുത്ത്
ചില്ലിട്ടു വച്ച ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും
അപ്പോൾ
അപ്പോൾ മാത്രം ഒരരുവി പിറക്കും.
അതിന് ചോരയുടെ നിറം കണ്ട്
നീ അന്നും ചിരിക്കണം....
.... ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല

മനുഷ്യൻ ... ഹാ എ ത്ര സുന്ദര പദം.!

മനുഷ്യൻ ... ഹാ എ ത്ര സുന്ദര പദം.!

..........................................................

നിങ്ങൾ നിരപരാധികളെ വേട്ടയാടുമ്പോൾ

ഞാനവരിലൊരാളാണ്.

ഉറക്കെപ്പറയാൻ ഭയക്കുന്നവർക്ക്

ഞാൻ നാവാണ്

അനീതിക്കെതിരെ സംസാരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ

നിങ്ങൾ എനിക്ക് ചാർത്തുന്ന പേരുകൾ ഉണ്ട്.

വർഗീയ വാദി

അരാജകവാദി

മാവോയിസ്റ്റ്

ദേശദ്രോഹി

സവർണ്ണൻ

ദളിതൻ

കമ്യൂണിസ്റ്റ്

ആർ എസ് എസ്

കൊങ്ങി

യുക്തിവാദി

എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്

നിങ്ങൾക്കെന്നെ തിരിച്ചറിയാനാവാത്തതിൽ -

അത് നിങ്ങളുടെ തെറ്റല്ല

കാരണം

നിങ്ങൾ ഇതുവരെയും മനുഷ്യരെ കണ്ടിട്ടില്ല.

അവർതൻ വേദനയറിയില്ല.

നിങ്ങളിലെ മനുഷ്യനെന്ന അറിവ്

നിങ്ങളുടെ ആശയങ്ങളിലും

വിശ്വാസങ്ങളിലും 

പണിതെടുത്തവയാണല്ലോ.

.... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല