തിരികെ വരാത്തൊരു യാത്രക്കാരന്‍

നിലാവുമ്മ വച്ച മുറ്റവും കടന്നു

ഒന്നുതിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ പോകുന്ന യാത്രക്കാരനോട്

ഉമ്മറവാതിലിനു പറയാനാവുന്നില്ല

മറന്നുവച്ച മെതിയടി തിരികെ വിളിക്കുന്നുവെന്നു.

യാത്രക്കാരന്‍ ആദ്യമായാണല്ലോ  

രാത്രിയുടെ മാറിലേക്കിങ്ങനെ ഇറങ്ങിപ്പോകുന്നത്.

തിരികെ വരാമെന്നൊരു ഉറപ്പുമായി

ഇതാ ഇവിടെവരെയെന്നു അയാള്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകുമോ;

മെതിയടിക്കതറിയില്ല. പരുക്കന്‍ തറയില്‍

ഒരിക്കലും തന്നെക്കൂടാതെ ഒരടി വച്ചിട്ടില്ലാത്തൊരാള്‍

മറവിയിലേക്ക് തന്നെ ഇങ്ങനെ ഉപേക്ഷിച്ചു

വേദന നല്‍കുന്ന ചരല്‍ക്കല്ലുകളിലൂടെ നടന്നുപോകുമെന്നു .

യാത്രക്കാരന്റെ ഓരോ കാല്‍വെപ്പും

അകന്നുപോകുമ്പോള്‍ പൊടിയുന്ന ഹൃദയവുമായി

ഇരുള്‍ നിഴലില്‍ മുഖം പൊത്തിക്കരയുന്ന

മെതിയടിയെ നോക്കവേ ഉമ്മറവാതില്‍ നിലവിളിക്കുന്നു .

കാറ്റ് കൈകളിലേന്തി പായുന്നിരുളില്‍

മുറിഞ്ഞുപോകുമാ നിലവിളിയെങ്കിലും

നിലാവ് തഴുകിയാശ്വസിപ്പിക്കുന്നുണ്ടാ

തേങ്ങലുകളെയെങ്കിലും അവരറിയുന്നുണ്ടാകുമോ

തിരികെ വരാത്തൊരാ യാത്രക്കാരനെ?

............ബിജു.ജി.നാഥ് വര്‍ക്കല