Tuesday, January 26, 2016

നോവു തിന്നും പക്ഷി


പ്രാണൻ പിടയുന്ന വേദന
തൻ പ്രാലേയമേറുമ്പോഴും
ഭദ്രേ,നിൻ പുഞ്ചിരി മായാതെ
നില്കുവാനസ്തമിക്കട്ടെയിനി .


കാത്തു നില്ക്കുന്നില്ല ജീവ-
ന്റെ തിരിയതു കെട്ടുപോകും
നാൾ വരുമെന്ന ചിന്തയിൽ .
ഓർത്തു വയ്ക്കട്ടെ നമ്മൾ
പരസ്പരം കോർത്തു വച്ച
മുല്ലമാലയൊന്നു ഹൃത്തിലായ് .

നേർത്ത നിലാവിന്റെ ചേല
നഭസ്സിന്റെ നഗ്നത മറയ്ക്കവേ,
കാറ്റു മൂളുന്ന സംഗീതധാരയിൽ
കാലമകന്നു പോകുന്നു മൂകം.

വാക്ക് മറന്ന വഴികൾ തേടി
യാത്ര തുടങ്ങുവാൻ നോക്കവേ
വാക്കുകൾ തൻ കൂട്ടിൽ നിൻ
മൗനമുടഞ്ഞു കിടപ്പല്ലോ.

മുട്ടിവിളിച്ചു നിന്നിലെ തേങ്ങും
ഗദ്ഗദങ്ങളെ ഉണർത്തുവാൻ
ഇല്ല മനമത് തന്നതില്ല ഞാൻ
മെല്ലെയകലുന്നു മൗനമായ് .

നിന്റെ വിരലുകൾ നല്കീടുമാ
കുഞ്ഞു സുന്ദരലോകത്തെ
കണ്ടു ഞാനിനിയിരുന്നിടാം മമ
പ്രണയചിത്തത്തെയമർത്തിടാം
............................ ബിജു ജി നാഥ്

1 comment: