Sunday, January 10, 2016

കടലാസ് പൂവുകള്‍

വാനിലൊരമ്പിളി വിടരും പോലെ
ശാരിക നിന്നുടെ വദനം കാണ്‍കെ

പാരിതിലെന്തിനു പരിഭവമിനിയും
പാഴിലയായ് നാം മണ്ണിതിലലിയേ.

കാണുവതെന്തിത് ഭുവനം തന്നില്‍
കാമമിയന്നൊരു മന്നവര്‍ തന്നുടെ

കാതരമാമൊരു പ്രണയം മാത്രം
കാലവിപഞ്ചിയില്‍ യാത്രയിതല്ലോ .

ഒന്നതിരുട്ടി വെളുത്തീടുമ്പോള്‍
നമ്മിലുരുവാം അപരിചിതത്വം

ഇന്നലെയേകിയ സ്നേഹതമതൊക്കെ
ഇന്നൊരു സ്വപ്നമായ് മാറും വെറുതെ .

ഒന്നായ്‌ കണ്ട കനവുകള്‍ പോലും
ഇന്നിന്‍ പകലില്‍ നൊമ്പരമാകേ

കണ്ടതിനപ്പുറം മിണ്ടിയതൊക്കെയും
കാണാതറിയാതെങ്ങനെ പോകും .

നിന്നുടെ വഴികളില്‍ നിന്നിനിയെന്നും
അന്യനൊരാളായി നിന്നിടുമെന്നാല്‍

നിന്നെ മറക്കാന്‍ ചൊല്ലരുതിനിയും
നിന്നെ മറക്കുക മരണമതത്രേ .
-------------------ബിജു ജി നാഥ് 

2 comments:

  1. വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്

    ReplyDelete
  2. നല്ല വരികള്‍
    ആശംസകള്‍

    ReplyDelete