തമസ്സല്ലോ സുഖപ്രദം

എത്ര ഇല്ലെന്നു

നീ പറഞ്ഞീടിലും

ഉണ്ട് ചിത്തത്തില്‍

ഞാനെന്നതറിയുമ്പോള്‍

കണ്ണു നിറയാതിരിക്കുവാന്‍

ഞാന്‍ ശിലയല്ല ,

പച്ച മനുഷ്യനാണറിയുക.

കേട്ടു നില്‍ക്കുന്നു

നീ നിത്യമെന്നെയും

കേട്ടു നില്‍ക്കുന്നു

ഞാന്‍ നിന്നെയുമെങ്കിലും

ചേര്‍ത്തു പിടിക്കുവാന്‍

വിരലൊന്നു നീട്ടുവാന്‍

തീര്‍ത്തും അശക്തരല്ലോ

നമ്മളിരുവരും .

ഇല്ല ഉടലിന്നാസക്തി

തങ്ങളില്‍

ഇല്ല കാമത്തിന്‍

ജീര്‍ണ്ണ സ്വരങ്ങളും

കണ്ടു നില്‍ക്കുവാന്‍

കൂടെ നടക്കുവാന്‍

ലിംഗഭേദം തരും

മുള്‍വേലി ഇല്ലൊട്ടുമേ

ഉള്ളു കരയുമ്പൊഴും

ചൊല്ലുവാനാകാതെ

നില്‍ക്കയാണേകം

നീ മൗനമിരുളിലായ്

കണ്ടു ഞാനെന്നതറിയുക

നീ ഇന്നീ

ചഞ്ചലപ്പെടാ

വരികളില്‍ നിന്നുമേ .

ഇല്ല ഞാനെന്നു

തന്ന വാക്കില്‍ നിന്നും

ഇല്ല പിന്നോട്ട്

വാക്കാണതെങ്കിലും

കണ്ടിടാത്തൊരു

മനമുണ്ടെന്നുള്ളിലായ്

കാണുവാന്‍ ആര്‍ക്കും

കഴിയാത്തതായൊന്നു .

....ബിജു ജി നാഥ് വര്‍ക്കല