വേഴാമ്പലുകൾ നമ്മൾ

നിന്റെ സ്നേഹത്തിരകളിൽ പെട്ടൊരു
കൊച്ചോടം പോൽ എന്റെ ചിന്തകൾ
നിന്റെ മിഴികളുടെ നിഗൂഡ ചുഴികളിൽ
വീണലിയുന്നൊരു നാവികൻ ഞാൻ

ശരീരങ്ങളെ തണുത്തുറഞ്ഞ ഇരുണ്ട
വന്കരകളിലേക്ക് പറഞ്ഞയച്ചു കൊണ്ട്
മനസ്സിനെ പരസ്പരം പ്രണയിക്കാൻ
വിട്ടവർ നാം, രണ്ടു വേഴാമ്പലുകൾ .

ഒരു ചുംബനത്തിന്റെ പശിമയിൽ വീണു
ഒട്ടിപ്പിടിച്ചൊരു രാവു മുഴുവൻ പിടയ്ക്കുംബോഴും
വിരലുകളാൽ നമ്മൾ തൊട്ടുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു
ഇരുട്ടിലെ നിശബ്ദത സാക്ഷി നിർത്തി .

ചൂളമിട്ടു പുടവയിൽ നൂണ്ടുകയറും തണുപ്പിൻ
കുഞ്ഞു വിരല്പൂവുകൾ കുളിരേകിടുമ്പോൾ
സുനാമിത്തിരകൾ പോൽ നെടുവീർപ്പുകൾ
മരിച്ചു വീഴുന്നു ഇരുട്ടിൽ ശബ്ദമില്ലാതെ .

പ്രണയത്തിന്റെ തിരകൾ വന്നു മൂടുന്ന
നിന്റെ നീൾമിഴികൾ നോക്കിയിരിക്കവെ
കാലവും വേഗവും നശിക്കുന്നു ചുറ്റിലും
മഴപ്പൂവിന്റെ കുടപിടിച്ച സംഗീതം മാത്രം .
----------------------ബി ജി എൻ വർക്കല