പ്രണയം കനവിൻ മണിത്തൂവൽ കെട്ടും
നിലാവിൻ മരണം മണക്കുന്ന രാവിൽ
പ്രിയതെ നിന്നുടെ ചാരത്തോരിത്തിരി
നേരമിരുൾ കാഞ്ഞിരിക്കട്ടയോ ഞാൻ .
കനവായ് പെയ്തു തോരുന്ന മഴയിലെ
കുളിരായ് നീയെന്നെ തഴുകിയെങ്കിൽ
സ്നേഹവീണയിൽ ജീവിതരാഗത്തിന്‍
മഞ്ഞുതുള്ളിയായ് ഞാന്‍ നിന്നിലലിയാം.
അകലങ്ങൾ നമ്മെയടുപ്പിക്കും നൂലിന്റെ
ഇഴകൾ കൊണ്ടൊരു കളിയൂഞ്ഞലിൽ
സുഖദം ആലസ്യമാർന്നു നാമെങ്കിലോ
ജന്മം സഫലമെന്നോർത്തു കേഴാം .
ഇനി നാം ശയിക്കണം മുള്‍നിറയുന്നോരീ
പ്രണയത്തിന്‍ പുഷ്പദലങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കും
ജീവിതമെന്നോരീ തല്പത്തിലൊന്നിച്ച്
നോവിന്‍ പുതപ്പിനാല്‍ മൂടിയെന്നും .
-------------------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല
No comments:
Post a Comment