ഇരുള്‍ മങ്ങിയ ആകാശച്ചെരുവില്‍
പതറും മിഴികളെറിഞ്ഞു കേഴുന്നു
വേഴാമ്പല്‍ പക്ഷി തന്‍ മനമെങ്കിലും
കനിവിന്റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ വന്നതില്ല.
ഒരുനാളും വരാതെ അകന്നു പോകുന്നു
മഴവില്ല് പോലെ നിന്‍ രൂപമെങ്കിലും
ഇളവെയില്‍ ചായും സന്ധ്യതന്‍ മടി-
ത്തട്ടില്‍ മാനം നോക്കിയിരിപ്പൂ ഞാന്‍ .
ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും ഋതുക്കള്‍
നിന്‍ ചികുരത്തില്‍ കൂട് കൂട്ടുമ്പോള്‍
വസന്തം ശലഭങ്ങളോട് ചേര്‍ന്നിന്നു
നിറങ്ങള്‍ തന്‍ ആകാശം മെനയുന്നു.
മഴയും വേനലും മഞ്ഞും കഴിഞ്ഞു
പരിലസിക്കുന്നൊരു ഭൂമിതന്നില്‍
കുഞ്ഞുപൈതലമ്മ തന്‍ മാറിലെന്ന
പോല്‍ മയങ്ങാന്‍ കൊതിപ്പു ഞാനും.
----------------------ബിജു ജി നാഥ്
പതറും മിഴികളെറിഞ്ഞു കേഴുന്നു
വേഴാമ്പല്‍ പക്ഷി തന്‍ മനമെങ്കിലും
കനിവിന്റെ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ വന്നതില്ല.
ഒരുനാളും വരാതെ അകന്നു പോകുന്നു
മഴവില്ല് പോലെ നിന്‍ രൂപമെങ്കിലും
ഇളവെയില്‍ ചായും സന്ധ്യതന്‍ മടി-
ത്തട്ടില്‍ മാനം നോക്കിയിരിപ്പൂ ഞാന്‍ .
ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും ഋതുക്കള്‍
നിന്‍ ചികുരത്തില്‍ കൂട് കൂട്ടുമ്പോള്‍
വസന്തം ശലഭങ്ങളോട് ചേര്‍ന്നിന്നു
നിറങ്ങള്‍ തന്‍ ആകാശം മെനയുന്നു.
മഴയും വേനലും മഞ്ഞും കഴിഞ്ഞു
പരിലസിക്കുന്നൊരു ഭൂമിതന്നില്‍
കുഞ്ഞുപൈതലമ്മ തന്‍ മാറിലെന്ന
പോല്‍ മയങ്ങാന്‍ കൊതിപ്പു ഞാനും.
----------------------ബിജു ജി നാഥ്
No comments:
Post a Comment