Monday, January 14, 2019

നാടകമേ ഉലകം

പ്രണയമൊരനന്ത സാഗരമെങ്കിലതിന്‍
തീരത്തടിയും രണ്ടു മണൽത്തരികൾ  നാം .
ഒഴുകിയുമമര്‍ന്നും കാലത്തിന്നോളങ്ങളിൽ
മാഞ്ഞു പോകുന്ന വെറും ജീവിതങ്ങള്‍ .

തേഞ്ഞുതേഞ്ഞൊരു യുഗംകൊണ്ട് നാമിന്നു
രൂപമിയലുന്നു പഞ്ചാരമുത്തുകള്‍.
മാഞ്ഞുമറയും നമ്മുടെ കാലമീ ഘോരമാം
പ്രളയത്തിരകളില്‍ വീണലിഞ്ഞീടും ന്യൂനം.

ഓര്‍ത്ത്‌ വയ്ക്കുവാനില്ല കാലത്തിന്‍ കൈകളില്‍
നേര്‍ത്ത നൊമ്പരത്തിന്‍ ചെറു കണിക പോലുമേ.
കാണുവാനശക്തമാണിന്നു നാമിരുവരും
സൂക്ഷിക്കുമാരുമറിയാത്ത കനകസ്വപ്നങ്ങളെ .

ഇന്നലെയും ,നാളെയും നമ്മിലൂടെ കടന്നുപോം
ചിത്രങ്ങള്‍ മാത്രമീ നാം  കേവലം നടീനടന്മാര്‍.
പഴുത് നോക്കുന്നഴിച്ചീടുവാന്‍ ചില വേഷങ്ങള്‍
തന്‍ ഭാരം ശിരസ്സില്‍ നിന്നെങ്കിലും നാം വൃഥാ.
...............................ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല

1 comment: