ഹതാശന്‍

ഇല്ല നീയെന്നില്‍ നിന്നകലെയല്ലെങ്കിലും
ഇന്നു നിൻ നെഞ്ചിന്‍ താളമറിയുന്നു ഞാന്‍ .
ഇല്ല നാമന്യോന്യം  അറിയില്ലയെങ്കിലും
ഇന്നിതു നിനക്കായ്‌ തുടിക്കുന്നുവെന്‍  മനം .

കണ്ണുകള്‍ മെല്ലെ തുറന്നു നാം വയ്ക്കുകില്‍
കാണുവതെന്തു നാം പറയാത്ത സ്വപ്നങ്ങള്‍.
കണ്ടുമറയുന്ന കാഴ്ചകൾക്കപ്പുറം, വിരല്‍ -
കൊണ്ടുമുറിയുന്ന ജീവിതപ്പച്ചകള്‍ .

എണ്ണമറിയാത്ത പകലിരവ് താണ്ടി
എന്നുമെത്തുന്നൊരാ സൂര്യൻ പുലമ്പുന്നു
എന്നിലിനിയില്ലാ ഇന്ധനമൊട്ടുമേ  നിന്റെ
ഏകാന്തയാത്രയ്ക്ക്  തുണ പോന്നിടാന്‍ .

കടലു പറയുന്നു തിരകളാൽ തഴുകി.

മതി നിന്റെ ഹൃദയമഞ്ഞുരുക്കിയതൊക്കെയും

ഇനി ഉറങ്ങീടുക മെല്ലെയെൻ മാറിലായ്

തഴുകിത്തലോടി ഞാൻ കൊണ്ടുപോകട്ടയോ.

കാറ്റ് പറയുന്നിക്കിളി വിരലുകൾ തൊട്ടിട്ട്

മതിയിനിയണയ്ക്കുക കനലുകളൊക്കെയും.
പോരുക കൊണ്ടുപോകാം ഞാനകലയാ

കുളിരു പെയ്യുന്നിരുട്ടിന്റെ താഴ്ൽ വരകളിൽ .

ഒന്നും പറയുവാൻ കാലമായില്ലെന്നോ?

ഒന്നിനും മനസ്സിന്നും പാകമായില്ലെന്നോ?

എന്താണ് ഞാനിന്നുമീയെന്റെ ജീവനെ

ഏകാന്തയാത്രയ്ക്കു വിട്ടിടുന്നിങ്ങനെ!

..... ബി.ജി.എൻ വർക്കല