കല രതിയല്ലാതൊന്നുമല്ല

കവിതകൾ പൂക്കുന്ന
ഇരുണ്ട ഇടനാഴികളിൽ
തണുത്ത ആമാശയങ്ങളിൽ
പുകയുന്ന മസ്തിഷ്ക്കങ്ങളിൽ
തിരഞ്ഞു ഞാൻ നടന്നു .

കവിതയിൽ വിരിയുന്ന
നഗ്നതയും
രതിയും
സ്ഖലനവേഗങ്ങളും 
പ്രണയവും കടന്നു
കവിത മരിച്ചിരിക്കുന്നു .

വരകളുടെ വിസ്മയലോകത്ത്
ചായങ്ങളുടെ കണ്ണാടിമാളികയിൽ
ഉൽപ്പന്നതിന്റെ
ഉപഭോഗത്തിന്റെ
ക്രയവിക്രയങ്ങളുടെ
ഭ്രാന്തൻ ലോകത്ത്
മുലയും
നാഭിച്ചുഴിയും
നിതംബതാളങ്ങളും
മരവിച്ചു കിടക്കുന്നു .

കലയുടെ കേളീരംഗം
സ്നിഗ്ദ്ധതയുടെ
ആകാരവടിവുകളുടെ
ആഭാസച്ചലനങ്ങളുടെ
അമൂല്യകലവറയുടെ
അനന്ത സാധ്യതകൾ
നീലാകാശത്തിന്റെ അതിരുകളിൽ
തുറന്നിടുമ്പോൾ .

അശ്ലീലം ശ്ലീലവും
നിർവചനങ്ങൾക്ക്
മദ് വചനങ്ങൾക്കു
പുകമറയുടെ ബുജികൾക്ക്
ആധുനികവുമാവുമ്പോൾ
കല രതിയാകുന്നു .
സ്വയംഭോഗത്തിന്റെ
നൂതനശാസ്ത്രം പോലെ .

ഞാനും ഒഴുകുകയാണ്
ഒഴുക്കിൽ പെട്ട
കരിയിലപോലെ
ദിശയറിയാതിങ്ങനെ...!
-------ബി ജി എൻ വർക്കല