പ്രവാസിയുടെ പ്രണയനോമ്പരങ്ങള്‍

സ്നെഹം നിറഞ്ഞ കണ്മണിക്കു,
ഇതൊരു പരീക്ഷണമാണു . എന്തിന്റെ എന്നല്ലെ ചൊദ്യഭാവം ..?
അതെ , എന്നിലെ കാല്പനികത മരിച്ചുപോയൊ അതൊ ഇന്നും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നൊ എന്ന ഒരു സ്വയം പരീക്ഷണം.!
എപ്പോഴും നിനക്കു ഞാനയകുന്ന , എഴുതുന്ന കത്തുകളീൽ കുറ്റവും കുറവുകളും , കുറ്റപ്പെടുത്തലുകളും, നിരാശകളും , മോഹഭംഗങ്ങളൂം മറ്റും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്നത് ഞാൻ സ്വയം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നീയെങ്കിലും ഒന്നു ചിരിച്ച് കാണുവാൻ ഞാൻ എന്റെ പരീക്ഷണം തുടങ്ങട്ടേ.
മറന്നു പോയെന്നു പറയാനാകില്ല. കാരണം ഒരിക്കലും പ്രേമകാവ്യങ്ങൾ എഴുതേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല. വെറും മൗനരാഗങ്ങളും , സാഹിത്യവും നിറഞ്ഞ വരികൾ മാത്രമായിരുന്നു പോയകാലത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ ...!
അവ മറക്കാം ...
എന്റെ പ്രിയേ, നിനക്കു സുഖം തന്നെയൊ?
ആത്മാവിനെ തണുപ്പിക്കുന്ന ശാന്തമായ രാവുകൾ സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ടു എന്റെ കുഞ്ഞുവാവ നിന്റെ മാറിലെ ഇളം ചൂടിൽ മയങ്ങുമ്പൊൾ ആത്മനിർവ്രിയുടേ മന്ദസ്മിതവുമായ് നീ എന്റെ കുരുന്നിനെ ഉമ്മ വയ്ക്കാറുണ്ടൊ?
അവയിലൊന്നെങ്കിലും എനിക്കായ് തന്നുകൂടെ എന്റെ പ്രേയസീ..?
നിന്റെ അധരങ്ങളുടെ മധുരം എന്റെ ചുണ്ടുകൾ എന്നെ മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു...!
നിന്റ് മിഴികളുടെ തിളക്കം എന്റെ ഹ്രിദയത്തിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ടേന്റെ കണ്ണുകളീലെക്കു പകരുന്നു.
നിന്റെ മുലകളുടെ സ്നിഗ്ധത എന്റെ കവിളുകളെ മദിപ്പിക്കുന്നു .
എനിക്കു നിന്റെ പുക്കിൾ കുഴിയിൽ മുങ്ങാംകുഴിയിടണം.... പക്ഷേ നീ, നീയങ്ങു ദൂരെയാണല്ലൊ....!
നിന്റെ താഴ്വാരങ്ങളിലെ നനവും സുഗന്ധവും എന്റെ ചേതനയെ വിളീച്ചുണർത്തുന്നു. നിന്നെ പുണർന്നുറങ്ങാൻ എന്റെ ഉള്ളം കൊതിക്കുന്നു....
തണുപ്പുള്ള രാവിൻ യാമങ്ങളിൽ ഉറക്കം വരാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കവെ നിന്റെ മാർക്കുടങ്ങളെ താരാട്ടു പാടി ഉറക്കാൻ മനസ്സു വെമ്പുന്നു.
പക്ഷേ, കുറുമ്പിന്റെ മന്ദഹാസവുമായി എന്റെ പൊന്നുവാവ എനിക്കും നിനക്കുമിടയിൽ ഒരു മതിൽ കോട്ട കെട്ടിമറയ്ക്കുന്നുവല്ലൊ.
അവൾക്കറിയാം ഗർഭപാത്രത്തിൽ പോലും അവളെ ഞാൻ ശാന്തമായ് ഉറങ്ങാൻ അനുവദിച്ചിരുന്നില്ല എന്നു.
അതിന്റെ പ്രതികാരം ആകും. കുഞ്ഞു പ്രതികാരം..!
എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നെ കിടത്തി ഉറക്കാൻ , എന്റെ കയ്മടക്കിൽ തല ചായ്ചുറങ്ങുന്ന നിന്റെ അളകങ്ങൾ തഴുകിയുറക്കാൻ, നിന്റെ വിടർന്ന അധരങ്ങളിൽ ഒരു നൂറു ചുംബനം നൽകാൻ , എന്റെ ആത്മാവ് നിന്നരികിൽ പാഞ്ഞെത്തിയതു നീയറിഞ്ഞുവൊ പെണ്ണേ?
എന്റെ നഖക്ഷതങ്ങളാൽ ചോരപൊടിയുന്ന നിന്റെ വീനസ്സിന്റെ ഗോപുരങ്ങളേ എനിക്കു മ്രിദുവായ് ഉമ്മ വയ്ക്കണം..!
നിന്റെ പുറവടിവുകളിലൂടെ ഒരു മയിൽപ്പീലി തുണ്ടാൽ ഉഴിയണമെന്നും ,അതു വഴി നിന്നെ വികാരത്തിന്റെ പരകോടിയിൽ എത്തിക്കണമെന്നും ഞാൻ സ്വപ്നം കാണാറുണ്ട് .
നീ പരിഭവിച്ചെന്നെ നൊക്കിയപ്പോൾ ഞാൻ അലിഞ്ഞുപോയതു നിന്റെ  ചൊടിയിലെ കള്ളനാണത്തിൽ നിന്നും എനിക്കറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.
എന്റെ ശരീരത്തിൽ ഒരു കുഞ്ഞിനെപോലെ നുള്ളിയും പിച്ചിയും ദേഷ്യം തീർക്കുന്ന നിന്റെ ചന്തിക്കു നല്ല ഒരു പെടവച്ചു തരാനും , പിന്നെ പൊട്ടിക്കരയുന്ന നിന്നെ വാരിയെടുത്ത് ഉമ്മ വച്ചു തോളീൽചായ്ച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കാനും എനിക്കു കൊതിയായി.
പക്ഷെ നീ എന്നെ ഒരു ക്രുരനായി കാണുമെന്ന ചിന്ത എന്നെ പിന്നോട്ടു വലിക്കുന്നു.
നടുവിൽ വാവയും അപ്പുറവും ഇപ്പുറവും നമ്മളും ഇങ്ങനെ കണ്ണിൽകണ്ണിൽ നോക്കി കിടക്കുവാൻ വല്ലാത്ത മോഹം തോന്നിപോകുന്നു പെണ്ണേ....!
നിന്റെ രാവുകൾ നെടുവീർപ്പുകളുടേ ഇടയിൽ അലിഞ്ഞു ചേരുന്ന മൗനമാകുന്നതും,
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ അടങ്ങാത്ത ദാഹത്തിന്റെ ചുവന്ന രേണുക്കൾ പുളയുന്നതും ഞാൻ അറിയുന്നു.
കാലത്തിനു പറക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഓടിവന്നേനെ...!
നിന്നെ എനിക്കു കാണാം . ഈ കണ്ണോന്നടച്ചാൽ മതി എനിക്കു .
മനസ്സിന്റെ അടിയിലെങ്ങൊ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഓർമ്മകൾ ഇടക്കിടെ കുമിളകളായ് പൊന്തിവരുന്നു . അപ്പോൾ എനിക്കു നിന്നെ സ്നെഹിക്കണമെന്നു തോന്നിപ്പൊവുന്നു.കാരണമില്ലാതെ ഉള്ളിൽ ആരൊടെക്കെയോ ദേഷ്യം നുരയുന്നു..
എന്റെ ഓർമ്മകളുടെ തീരത്തു ഒരു വേഴാമ്പലായ് കാത്തിരിക്കുന്ന നിനക്കായ് ഞൻ നൽകുന്ന മഴയുടെ ചെറുതുള്ളികളിൽ നീ അലിഞ്ഞെങ്കിൽ...!
നിനക്കായ് നറുനിലാവിന്റെ തണുപ്പു കടമെടുത്തു ഞാൻ നൽകട്ടെ ഒരു നൂറു ചുംബനങ്ങൾ...!
നിന്റെ മാത്രം ........