സര്‍പ്പം ഉറയൊഴിയുന്നത് പോല്‍
നീ നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങള്‍ ഉപേക്ഷിക്കുക.
കരിനീലിച്ച വടുക്കള്‍ നിറഞ്ഞ
തുടയിടുക്കുകള്‍ മറയ്ക്കാതിരിക്കുക.
അറിയട്ടെ ലോകം നീ തിന്ന യാതനകള്‍.
നഖങ്ങള്‍ വേരുകള്‍ ആഴ്ത്തിയ മുലകള്‍
അതു തുറന്നു തന്നെ കിടക്കട്ടെ. സൂര്യവെളിച്ചത്തില്‍ കാണട്ടെ ലോകം
വേട്ടപ്പട്ടികള്‍ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചത്.
വരകൾ വീണ ഇടിഞ്ഞുപോയ അടിവയര്‍
ഒളിപ്പിച്ചു പിടിക്കാതിരിക്കുക.
നീ ചുമന്ന ഭാരത്തിന്റെ ആഴം അവരറിയണം.
ഒഴിഞ്ഞ കായസഞ്ചി പോലെ
തൂങ്ങിയാടുന്ന മാറിടങ്ങള്‍ പറയട്ടെ
നീ നല്‍കിയ ജീവാമൃതത്തിൻ്റെ കഥകൾ.
നീ നഗ്നയാകുക ഇനിയെന്നും.
ഉടലുകള്‍ വികാരം തരുന്നതെന്ന
മനുഷചിന്തയ്ക്ക് അടിസ്ഥാനം നീ തന്നെയാകട്ടെ .
വേട്ടയ്ക്കിറങ്ങുന്നവര്‍ പരിചയസമ്പന്നര്‍ ആകട്ടെ.
ഒന്നുകില്‍ വേട്ട അവര്‍ക്ക് ഹരമാകും
ഇല്ലെങ്കില്‍ ഉടല്‍ അവര്‍ക്ക് കൗതുകമല്ലാതാകും.
@ബിജു ജി.നാഥ്
No comments:
Post a Comment