മധുരമൊരോര്‍മ്മയാലെന്‍ മനമിന്നൊരു
മരതകക്കാടുപോല്‍ പീലി വിടര്‍ത്തുമ്പോള്‍
മധുമതി നിന്നുടെ മിഴികളെ നേരിടാന്‍
മടിയോടെ ഞാനും മുഖം കുനിച്ചിങ്ങനെ...
അരുമയാല്‍ നീയെന്നെ മടിയില്‍ കിടത്തി
അകതാരിലുയരുന്ന ഹര്‍ഷത്തോടെന്നുടെ
അധരത്തിലേയ്ക്ക് തിരുകുമീ മധുരം
അനവദ്യമായൊരു ലോകത്തെ നല്‍കവേ!
ഒഴുകുമെന്‍ കണ്‍തടം മെല്ലെത്തുടച്ചു നീ
ഒരു സാന്ത്വനംപോലെ മുടിയിഴ തഴുകവേ
ഒരു നാളുമറിയാത്ത വാത്സല്യത്തിരകളാല്‍
ഒഴുകുന്നു ഞാനും നിദ്രതന്‍ പുഴയിലായ്
----------------------ബിജു ജി നാഥ്
No comments:
Post a Comment