എനിക്കു ദാഹിച്ചു തുടങ്ങുന്നു.

എന്നെയിങ്ങനെ ഓർമ്മകളിൽ
കുരുക്കിയിട്ടു നീ മറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ
ചില്ലുകൾ തറയുന്ന വേദനയാൽ
ഞാനിങ്ങനെ പിടഞ്ഞമരുന്നതറിയുന്നോ?

പുഞ്ചിരി നിറഞ്ഞ നിന്നാനനം
അധരങ്ങൾ തൻ തുടിപ്പുകൾ
കപോലശോണിമ തൻ തിളക്കം
ഇല്ലെന്റെ ശയ്യ വിട്ടു നിദ്രയുമകന്നു.
എനിക്കു ദാഹിച്ചു തുടങ്ങുന്നു.
നിന്നെ ചുംബിക്കുവാൻ,
നിന്നെയൊന്നു പുണരുവാൻ,
നിന്റെ മാറിലെ ചൂടിൽ മയങ്ങാൻ
എനിക്കു ദാഹിച്ചു തുടങ്ങുന്നു.
----------------------------ബിജു ജി നാഥ്