മിഴികളിൽ കരുണതൻ രേണുക്കൾ
വിതറി, നീയെന്റെ ചാരത്തു നിൽക്കേ.
മൊഴിയുകയാണ് ശങ്കയേതുമില്ലാതെ
ഭയക്കണം നീ,വിഷകന്യക ഞാനഹോ !
പതറുകയില്ല ഞാനൊട്ടുമേ നിന്നെ
പതിയെ മെയ്യിൽ ചേർത്തണച്ചീടും.
നിറുകയിൽ വാത്സല്യചുംബനത്താൽ
നിൻ വിഷഫണി മെല്ലെയൂതിയകറ്റിടും.
നിഴലുപോലെ നിന്നിൽ തെളിയുമാ
വിഷാദം ഞാൻ ഒപ്പിയെടുത്തിടും.
അഴലു മാറി മുഖാംബുജം തെളിയട്ടെ
ശശികല മിഴിവ് മിന്നിത്തിളങ്ങട്ടെ.
പാതിയടഞ്ഞ ശ്വാസകോശത്തിലൂതി-
നിറച്ചിടാം സ്നേഹത്തിൻ ജീവവായു.
ഏകാന്തതയുടെ മുൾക്കാടുകളിൽ
അലയുവാൻ വിടാതെ കാത്തിടാം.
പറയുകയില്ലൊരിക്കലും ഞാനെൻ
പ്രണയഹൃദയത്തിൻ വേപഥുക്കൾ.
അറിയുകയില്ല നീയൊരിക്കലുമെൻ
പ്രണയം വിടർന്ന താഴ്വരയേതെന്നു.
...... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല
കേരളകൗമുദിക്കു അയച്ചു 24/10/2016
No comments:
Post a Comment