ഭയം .

ഭയമാണെനിക്ക് നിൻ
സാന്ത്വന വാക്കുകൾക്ക്.

ഭയമാണ് നിൻ മിഴികൾ
എൻ ദിനങ്ങളെ പിന്തുടരത്.

ഭയമാണ് നിൻ ചിരിയിൽ
എൻ മനം തളരുന്നതും

ഭയമാണെന്നിലെ ഞാൻ
നിന്നിലേക്കൊഴുവതും.

അതിനാൽ പ്രിയതോഴാ
അകലേ നില്പ നീയും

ചകിതയാം എൻ ഹൃദ് -
താളം മുറുകുന്നതിദ്രുതം.

ഭയമാകുന്നുണ്ടെന്നിൽ
പ്രണയം മുളപ്പതിനാൽ

സൗഹൃദം മാത്രം നല്കി
മടങ്ങൂ നീ എന്നിൽ നിന്നും.

അകലെ കൂടൊന്നുണ്ട്
കൂട്ടിലെൻ കിളികളും

ഏകയാണിന്നു ഞാനീ
നഗരത്തിരക്കിലെങ്കിലും .

കൊതിയോടെന്നും ഞാൻ
ഓർക്കുന്നൊരു സാന്ത്വനം.

ഉണ്ടാവില്ലെന്നതെന്നതുകൊ-
ണ്ടുണ്ടാകില്ല വൈരം കാന്താ .

എങ്കിലും ഇല്ലെന്നിലെങ്ങും
പൂമരക്കൊമ്പിൻ പ്രലോഭനം .

അറിഞ്ഞു നീയിന്നെന്നിൽ
നിന്നകലെ പോയീടു മടിയാതെ.

.... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

(സൗഹൃദം ....പ്രണയം .... എവിടെയാണ് അവൻ നില്ക്കുന്നത് എന്ന് വേർതിരിച്ചറിയാനാവാതെ തന്റെ ദിനചര്യകളിൽ അനുവാദം കൂടാതെ കടന്നു വരുന്ന സുഹൃത്തിനോട് അവൾ ചോദിക്കുന്നു .... എന്തിനാ എന്നോടിങ്ങനെ വിശേഷങ്ങൾ തിരയുന്നത്. എനിക്ക് ഭയമാണ്. ...... അതേ ഭയം ആണ് ഈ വരികൾ പങ്കു വയ്ക്കുന്നത്. ഉത്തരം പറയാൻ ബാധ്യതയില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങൾക്ക് മറുപടിയില്ലാത്ത മൗനം . )