എന്തിനാകാം....എന്താകാം

എപ്പോഴും എന്താകാം
ഹൃത്തിനെ നോവിച്ചൊരു
ഉത്തരമില്ലാ ചിന്ത
ചുറ്റിലും പറക്കുന്നു.
കണ്ണുകളടച്ചു ഞാൻ
നിദ്രയെ പൂകിടുന്ന
രാവിനെ ഇപ്പോളെന്തോ
അന്യമായ് പോയിങ്ങനെ.
കട്ടുറുമ്പൊന്നെന്നിന്നു
തനുവെ ഒന്നായങ്ങു
വെപ്രാളപ്പെടുത്തീട്ടു
നിർദ്ദയം സഞ്ചരിപ്പൂ.
ശബ്ദമില്ലാത്തൊരു
മാടപ്പിറാവുതന്റെ
കുറുകൽ കൊണ്ടെൻ
നെഞ്ചം ഞെട്ടിവിറച്ചീടുന്നു.
ആളിപ്പടരുന്നൊരു
അഗ്നിതൻ ഭാവാവേശം
അടിവയറ്റിൽ നിന്നും
മേലോട്ടു പടരുന്നു.
ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നു ഞാൻ
പുഞ്ചിരി പൊഴിക്കുന്നു.
സ്വപ്നത്തിൽ വീണു രാവിൽ
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചീടുന്നു.
ചുറ്റിലും വിരിയുന്നു
പൂക്കളങ്ങനവധി
സുഗന്ധം നിറയുന്ന
നിലാവിൻ രാത്രികളും.
നിറങ്ങൾ ചേർന്നുറഞ്ഞു
മഞ്ഞായി പൊഴിയുന്നു
മധുരം എരിവുമായി
കൺകെട്ടി കളിക്കുന്നു.
... ബിജു ജി.നാഥ് വർക്കല