നഷ്ട പരിഹാരം

ഇവിടെയില്ലിന്നൊരു നീതിസംഹിതയും 

മാന്യത തന്നുടെ  മൂടുപടങ്ങളും ,

ദ്രംഷ്ടങ്ങളെറ്റും നാം കീറിമുറിയുന്നു 

നരഭോജികള്‍ തന്നാസക്തിയിന്‍ മേലെ .

കനിവേതുമില്ലാതെ കടിച്ചുചവയ്ക്കുമീ 

നിര്‍ലജ്ജം ഞങ്ങളുടെ ചാരിത്ര്യശുദ്ധിയെ 

പിന്നെയാകോടതിവരാന്തകളില്‍നിങ്ങള്‍ 

നര്‍മ്മമോടെ കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടു രസിക്കുന്നു .

നിര്‍ദ്ദയം വാരിയെറിയുന്നു കല്ലുകള്‍ 

നീതിപീഠം കഴുകുന്നു തങ്ങള്‍ തന്‍ കരങ്ങള്‍ 

നഷ്ടപെടുന്നോരീ നമ്മുടെ ജന്മത്തിന്‍ 

നഷ്ടങ്ങള്‍ ചില്ലറ നാണയത്തിന്റെ മൂല്യമായീടുന്നു .

അന്യന്റെ മുന്നിലായുടുതുണിയുരിയുന്ന

പട്ടിണിപേക്കോലത്തിന്‍ കരങ്ങളില്‍ 

ഇത്തിരി നേരത്തെ വിശപ്പടക്കീടുവാന്‍ 

രാത്രിഞ്ചരന്‍ നല്‍കും നാണയത്തുട്ടുപോല്‍ 

നീതിപീഠത്തിന്റെ ന്യായവിധികളില്‍ 

നീറിപ്പിടഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നൊരീ ഞങ്ങള്‍ക്ക് 

സാന്ത്വനമാണെന്ന സാന്ത്വനവുമായി 

വാങ്ങി പകുത്തു തന്നീടുന്നു നിര്‍ലജ്ജം .

ആരൊക്കെയോ നുള്ളിപ്പറിച്ചോരീ ജീവിതം 

ആര്‍ക്കും വേണ്ടാതെ നീറിപ്പിടയവേ 

നല്കുവാനാകുമോ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങള്‍ തന്‍ 

ജീവിതത്തിന്റെ മധുരമാം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ .

പകരമായി നല്‍കുമീ നോട്ടിന്‍ ചിറകളില്‍ 

പതിരില്ലാതെങ്ങനെ ജീവിതം തേടും നാം 

ഇനിയിറങ്ങട്ടോ ഞങ്ങളീ പാതയില്‍ , ഇത് 

നിങ്ങള്‍ കാട്ടുന്ന നീതിതന്‍ വീഥിയാകുന്നുവോ ?

നിങ്ങള്‍ കാട്ടുന്നൊരീ പാതയില്‍ വീണുടയുന്നു

പിന്നെയും കാട്ടുപൂവുകള്‍ പരശതം 

പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു വേട്ടപ്പുലികള്‍ തന്‍ 

ദ്രംഷ്ടങ്ങള്‍ ചോരയില്‍ നിറം പടര്‍ന്നീടുന്നു.

ഒരു ലോകമാകെയും മുന്നില്‍ നിന്നാര്‍ക്കുമ്പോള്‍ 

ഒരു മാത്ര പ്രാണവായു നുകര്‍ന്നീടാന്‍ 

ഒരു സൂര്യോദയം കൂടി കാണുവാന്‍ 

കഴിയുകയില്ലല്ലോ ഇനി ഞങ്ങള്‍ക്കൊരിക്കലും .

ന്യായവുമന്യായവും ചൊല്ലിതരുന്നുവോ 

ന്യായാധിപന്‍മാരാകുമീ ജനങ്ങളും 

ഒരു മാത്ര നിങ്ങളൊന്നോര്‍ക്കുമോ ഞങ്ങളും 

നിങ്ങള്‍തന്‍ വീട്ടിലോരംഗമാണെങ്കിലോ ?

നെടുവീര്‍പ്പിലുലയുന്ന രക്ഷിതാക്കള്‍ തന്‍ 

ഇടനെഞ്ചില്‍ വിങ്ങുന്ന നോമ്പരമോര്‍ക്കവേ 

വിടചൊല്ലി പോകുവാന്‍ തോന്നുന്നു പിന്നെയും 

വികലമായോരീ ലോകത്തെ വിട്ടുടന്‍ .

ഇവിടെ ഞങ്ങളുടെ തെറ്റെന്ത് ചൊല്ലുക 

ഇനിയൊരു വിചിന്തനത്തിന് നേരമോ 

കഴിയുമെങ്കില്‍ നിങ്ങളോര്‍ക്കുക ഞങ്ങളെ 

പതിതരല്ല ഞങ്ങള്‍ പാവങ്ങളാണല്ലോ

കാത്തിരിപ്പിനൊടുവിലായ്  കിട്ടുമീ 

കാഴ്ചഫലത്തെ തുറന്നൊന്നു നോക്കവേ 

ഓര്‍ത്ത്‌ പോകുന്നു ഞാന്‍ മരീചികയാകുന്ന 

നിര്‍മ്മലസ്നേഹമതെങ്ങു മാഞ്ഞുപോയ് .

രണ്ടു ശരീരങ്ങളൊറ്റ മനസ്സുമായി

പണ്ടിവിടെ വിഹരിച്ചിരുന്നുഞങ്ങള്‍

പണ്ഡിതന്മാരുടെ ചിന്തകള്‍ വിടര്‍ന്നോരീ 

പുസ്തകത്താളിലൂടെ അറിഞ്ഞിരുന്നുവല്ലോഞാന്‍ .

ഇന്നീ കോണ്ക്രീറ്റ് വനത്തിന്റെ നടുവിലായ് 

ഇന്റര്‍നെറ്റിനുള്ളില്‍ വിരിയുന്ന സൌരഭ്യം 

ഇന്നലത്തെഎന്റെ സുന്ദരസന്ധ്യതന്‍ 

ഇന്നിന്റെ  മാത്രം മാറ്റമെന്നറിയുന്നു.

പൊട്ടിച്ചിരിക്കുവാന്‍ കൂടൊന്നു കൂട്ടുവാന്‍ 

വിരല്‍ത്തുമ്പോന്നുയര്‍ത്തി തൊട്ടാല്‍ മതി-

യെന്നോര്‍ക്കുന്ന നമ്മുടെ പുത്തന്‍ തലമുറ 

ഓര്‍ക്കാതെ പോകുന്നു സ്നേഹവും മമതയും .

കണ്മുന്നില്‍ കാണുന്ന ജലശേഖരത്തിനെ 

കയ്യൊന്നുയര്‍ത്തിതൊടുവാന്‍ ശ്രമിക്കവേ 

അറിയുന്നു ഞങ്ങള്‍ , ഇതുവെറുമൊരു

മരീചികയാണെന്ന് പിന്നെയും .

-------------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല ---16.09.00