പെണ്ണുടലിന്റെ അപാര സാധ്യതകൾ !

പെണ്ണുടലൊരു സാമ്രാജ്യമാണ്.!
നിറയെ പൂത്തും തളിർത്തും
പടർന്നു നില്ക്കുന്ന വൻമരം.
തിരക്കിൽ പിടിച്ചു ഞെരിക്കാൻ
മൃദുലമാം നിമ്ന്നോതങ്ങൾ.

വഴിയോരം മിഴികളാൽ
കുടിച്ചുവറ്റിയ്ക്കുവാൻ
ആലിലച്ചുഴികൾ,മലരികൾ...
ഒറ്റയ്ക്കൊരു മറവിൽ കിട്ടിയാൽ
കടിച്ചു കുടഞ്ഞു വലിച്ചു കീറാം.

കല്ലുകൾ പെറുക്കിയിട്ടു കളിക്കാനും
ലാത്തിയുടെ നീളമളക്കാനും
ജന്മഗേഹം വിടർന്നു വരും.
തലകീഴായി തൂക്കിയിട്ടാൽ
മാംസളതകളിൽ
തല്ലിയും തലോടിയും
സത്യങ്ങൾ പറയിക്കാം .
സ്വപ്നം നിറഞ്ഞ ഹൃത്തിനെ
ബുള്ളറ്റുകൾ കൊണ്ടരിപ്പയാക്കാം .

ഭോഗാലസ്യ തൃഷ്ണകൾക്കി -
ടയിലാനന്ദത്തിനു
സിഗററ്റുകുത്തിയണയ്ക്കാം!
ആവശ്യം കഴിഞ്ഞാൽ, 
ഒരു കയർത്തുമ്പിനെ അലങ്കരിക്കുകയോ
കുളത്തിലെ സമുദ്രസാധ്യതകളിലേക്ക്
വിമോചിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യാം.
ഗ്യാസടുപ്പുകൾ ചോരാം.
പെണ്ണുടൽ ഒരു സാമ്രാജ്യമാണ്
അനന്തസാധ്യതയുടെ
അപാരതീരം
... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

ഡിസംബര്‍ ......പെരുമ്പടവം ശ്രീധരന്‍

ഡിസംബര്‍ (കഥകള്‍ )

പെരുമ്പടവം ശ്രീധരന്‍

സങ്കീര്‍ത്തനം പബ്ലിക്കേഷന്‍സ്

വില 75 രൂപ

"ഒന്നും ഓര്‍ക്കാതിരിക്കുകയാണ് നല്ലത് . മനസമാധാനത്തിന് നേതാക്കന്മാര്‍ നശിപ്പിച്ച ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ ചരിത്രമായിട്ടായിരിക്കും ഭാവി തലമുറ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ചരിത്രം പഠിക്കുന്നത് " (മണ്ണാങ്കട്ടയും കരിയിലയും കാശിക്കുപോയ കഥ ... പെരുമ്പടവം.)

കഥകള്‍ വായിക്കുക കാലത്തിനൊപ്പം ആകുന്നതു ഒരു രസമാണ് . പലപ്പോഴും കാലത്തിനൊപ്പമോ കാലത്തിനതീതമോ കാലത്തിനു പിറകിലോ ആകും കഥകള്‍ സംഭവിക്കുന്നത്‌ . എഴുത്തുകാരന്റെ വൈഭവമാണ് വായനക്കാരെ ആ കാലത്തിന്റെ പകിടകളില്‍ വിഭ്രമിപ്പിക്കുക എന്നത് . ചരിത്രങ്ങളെ , ദുരന്തങ്ങളെ , ജീവിതങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന രേഖകള്‍ ആണ് പലപ്പോഴും കഥകളും കവിതകളും നോവലുകളും . പൊതുവായ വിഷയങ്ങളില്‍ നിന്നും അകന്നു മാറി നില്‍ക്കുന്ന അത്തരം എഴുത്തുകള്‍ കാലത്തിനെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതിനൊപ്പം നാം ജീവിക്കുന്ന പരിസരങ്ങളെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് ചിലതൊക്കെ.

ഒരു പരിചയപ്പെടുത്തലിന്റെ ആവശ്യകത മലയാളിക്ക് ഇല്ലാത്ത പ്രതിഭയാണ് "ഒരു സങ്കീര്‍ത്തനം പോലെ"യുടെ അധികാരിയായ ശ്രീ പെരുമ്പടവം ശ്രീധരന്‍ . നോവല്‍ , കഥ , തിരക്കഥ തുടങ്ങി അദ്ദേഹം കൈ വയ്ക്കാത്തതും വിജയിക്കാത്തതും ആയ മേഖലകളും കൈവരിക്കാത്ത അവാര്‍ഡുകളും ഇല്ല എന്ന് തന്നെ പറയാം . കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി തലപ്പത്ത് വരെ എത്തി നിന്ന ആ ജീവിതം പുതിയ കഥകളുടെ ,നോവലുകളുടെ പണിപ്പുരയില്‍ ആണ് ഇന്ന് എന്നതു മലയാളിക്ക് ആശക്ക്‌ വക നല്‍കുന്നു . ശ്രീ പെരുമ്പടവത്തിന്റെ "ഡിസംബര്‍" എന്ന കഥകളുടെ സമാഹാരം പതിമൂന്നു കഥകള്‍ അടങ്ങിയതാണ് . ഇവയെല്ലാം തന്നെ സമകാലീനമാഗസിനുകളുടെ വാര്ഷികങ്ങളിലും മറ്റും പ്രസിദ്ധീകരിച്ച കഥകള്‍ ആണ് .

ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ പ്രത്യേകത എന്താണ് എന്ന് പരിശോധിച്ചാല്‍ ഇതില്‍ ഒരു കഥ വായിക്കുന്നതും മുഴുവന്‍ കഥ വായിക്കുന്നതും ഒന്നുപോലെ തന്നെ ആണ് എന്നതാണ് , തുടക്കത്തിലെ ശീര്‍ഷക കഥയായ "ഡിസംബര്‍" മുതല്‍ ഒടുക്കത്തെ "ഒരു കീറു ആകാശം" വരെ പങ്കു വയ്ക്കുന്നത് (ഇടയില്‍ ഒന്ന് രണ്ടു കഥകള്‍ ഒഴിച്ച് നിര്‍ത്തിയാല്‍ ) ഗുജറാത്ത് കലാപം തന്നെയാണ് . കഥകളിലെല്ലാം നായകര്‍ പലതാണ് . പരിസരങ്ങള്‍ പലതാണ് . കഥയുടെ വിഷയങ്ങള്‍ പലതാണ് . പക്ഷെ എല്ലാ കഥയും പങ്കു വയ്ക്കുന്നത് 'ഓര്‍ക്കാപ്പുറത്ത് പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ട ലഹളയാണ്‌. കത്തിക്കരിയുന്ന ശവങ്ങള്‍ ആണ് . ജീവന് വേണ്ടി തൊഴുതു നില്‍ക്കുന്ന കരങ്ങള്‍ ആണ് , ഗര്‍ഭിണികളുടെ വയര്‍ കീറി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ശൂലത്തുമ്പില്‍ കൊരുക്കുന്ന കാഴ്ചകള്‍ ആണ് , പിച്ചി ചീന്തിയെറിയപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകള്‍ ആണ് .'

മറക്കാതെ നാം എന്നും ഓര്‍മ്മിക്കേണ്ട കറുത്ത ദിനങ്ങളെ കോറിയിട്ട് എഴുത്തുകാരന്‍ ചരിത്രങ്ങളെ അത്ര വേഗം താമസ്കരിക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയുള്ളതല്ല എന്ന സന്ദേശം നല്‍കുന്നു . ജീവിതത്തിന്റെ കറുത്ത പ്രതലങ്ങളെ പറയുമ്പോഴും പെരുമ്പടവത്തിന്റെ വാക്കുകളിലെ മാര്‍ദ്ദവതയും ഭാഷയിലെ ലാളിത്യവും പുതിയ കാല എഴുത്തുകാര്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട് . നാട്ടിന്‍പുറത്തുകാരനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ , നിസംഗനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ വേദനകളുടെയും വികാരങ്ങളുടെയും ബഹിര്‍സ്ഫുരണങ്ങള്‍ ആകുന്ന മാത്രയിലും അതിനെ കയ്യടക്കത്തോടെ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തുന്നു കഥാകാരന്‍ .

തീര്‍ച്ചയായും വായിച്ചു പോകുവാന്‍ ഒട്ടും തന്നെ വിരസതയൊ , വിഷമമോ ഇല്ലാത്തതും എന്നാല്‍ ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസത്തോടെ അല്ലാതെ വായിച്ചു നിര്‍ത്താന്‍ കഴിയാത്തതുമായ ഈ കഥാസമാഹാരം വായനയില്‍ ശരിയായ ഇടം നേടുന്നു എന്ന് വായന തെളിയിക്കുന്നു . കഥരചനകളെ ഗൌരവപരമായി സമീപിക്കുന്നവര്‍ക്ക് വായിച്ചു നോക്കാവുന്ന ഒരു ശൈലിയാണ് ശ്രീ പെരുമ്പടവത്തിന്റെത് .

ആശംസകളോടെ ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല

കാറ്റും മന്ദാരവും ...

തികച്ചും ലക്ഷ്യമില്ലാത്ത ഏതോ
ഒരു സഞ്ചാരപഥത്തിൽ നിന്നും
കാറ്റിനു കിട്ടിയതാണാ മഞ്ഞമന്ദാരത്തെ .
സൗരഭ്യം നുകർന്നും
പങ്കുവച്ചും
കൈകളിലെടുത്തമ്മാനമാടിയും
വിടാതെ കൂടെക്കൂട്ടാൻ
കൊതിച്ചൊരാ കാറ്റിനു പക്ഷേ
മന്ദാരത്തിൻ ഉള്ളറിയാനായില്ല.!
ഒരു വേനൽ തുടങ്ങുമ്പോൾ
മന്ദാരമലരിന്റെ ഗദ്ഗദം കേട്ട്
കാറ്റു ഞടുങ്ങി.
വിട്ടു പോകുമ്പോൾ
യാത്രാമൊഴി പറയുവാൻ
മന്ദാരവും വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഇതൾ കൂമ്പി
സുഗന്ധമൊളിപ്പിച്ചു
കാറ്റിനെ ആട്ടിയോടിക്കുമ്പോൾ
അറിയാത്ത ചില നൊമ്പരങ്ങൾ
ഇരുവരും കരളിൽ പേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കാറ്റ് , കൈവിട്ട ജീവിതവുമായി
കുന്നിൻ ചരിവിലേക്ക് യാത്രയായി.
മന്ദാരം നിറമിഴികളോടെ
മനസ്സിനെയൊളിപ്പിച്ചു
വീണ്ടും ചിരിതൂകി നിന്നു.
... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

ദേശദ്രോഹികൾ .

നിലനില്പിനെക്കുറിച്ചാണ്
അവർ മിണ്ടിയതത്രേ.
കാടിന്റെ നിശബ്ദതയിൽ
മുലകൾ രക്തം ചുരത്തുന്നതും
വൃഷണങ്ങൾ ചതഞ്ഞരയുന്നതും
ജനാധിപത്യമാണോ എന്നു തിരഞ്ഞുവത്രെ.
ഉള്ളവനും ഇല്ലാത്തവനുമായി
ഇന്നുമന്തരമെന്ത് എന്നവർ കേട്ടത്രേ.
കാടിന്റെ മക്കൾക്കു വേണ്ടി
കോടികൾ പങ്കിട്ടെടുക്കുന്നവരെ
തെരുവിലവർ വിചാരണ ചെയ്യുമത്രെ.
കാക്കിയിട്ട നീതി ചവിട്ടിയരച്ചവർക്കിടയിൽ
ചവച്ചു തുപ്പപ്പെട്ട സ്ത്രീത്വങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും
തലയുയർത്തി ചിലർ പ്രതികരിച്ചപ്പോൾ
വടക്കെങ്ങാണ്ടൊക്കെ കുറേപ്പേർ മരിച്ചുവത്രെ.
ഇരകൾ വേട്ടക്കാരുടെ നിറത്തിലായത്
എത്ര വേഗത്തിലാണ് .
തലക്കും മുലക്കും വിലയിട്ട ന്യായാസനം
വേട്ട തുടങ്ങിയപ്പോഴാണത്രേ
സഹ്യന്റെ വന നിരകളിൽ
അഭയം തേടിയതവർ.
അവർ ഒരാളല്ല
ഒരു സമൂഹമാണ്.
അതിനാൽ തന്നെയാകണം
അവർ മാത്രമല്ല
അവർക്കു വേണ്ടി ശബ്ദമുയർത്തുന്നവരും
ദേശദ്രോഹികൾ ആകുന്നത്.
..... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല.

എഴുതുമ്പോൾ

എഴുത്തുകാരനായാൽ പോരാ
എഴുത്തുകളിൽ വേണം ചിലത്.
എഴുതിവിട്ടു മാറി നിൽക്കാതെ
എഴുതുവാൻ പഠിക്കൂ നിങ്ങൾ.

ദേശഭക്തി വേണോ വരിയിൽ
ദേശവാഴിയെ വാഴ്ത്തീടേണോ
ദേശസ്നേഹ കാവൽക്കാർക്ക്
ദേശസ്നേഹം തെളിയിക്കേണോ?

മൂന്നു നേരം ഉണ്ടില്ലേലും
മൂന്നു രൂപ കൈയ്യിലില്ലേലും
മൂന്നു പേർ ചേർന്നു നിന്നെന്നാൽ
മൂന്നു വാക്ക് പറയരുതെന്നോ?
* ദേശീയ ഗാനം, ദേശവാഴി, ദേശഭക്തി

ഞാൻ ജനിച്ച നാടല്ലിതല്ലോ
ഞാൻ നടന്ന വഴിയുമിതല്ല
ഞാൻ പഠിച്ച ജനാധിപത്യം
ഞാൻ കണ്ട കനവാണെന്നോ?

നിങ്ങൾ പോരൂ സഹചാരികളെ
നിങ്ങൾ പോരു ഗുരുവന്ദ്യരെ
നിങ്ങൾ പേറു കൈകളിലിന്നു
നിങ്ങൾ പറയാൻ കൊതിക്കും വാക്ക്

ഒന്നു ചേർന്നു പോകാമിനി നാം
ഒന്നുമില്ലാതാകും മുന്നേ
ഒന്നു മാത്രം നെഞ്ചിലേറ്റൂ
ഒന്നു നാമെന്നുള്ളൊരു ചിന്ത.
.... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല

നിന്നെ തിരികെ വേണം .

ഏതു കാട്ടിൽ
ഏതു കടലിൽ
ഏതേത് ലോകത്തിൽ
പെണ്ണേ, നിന്നെ ഞാൻ തേടണം.!

സർപ്പം ഉറയൂരിയിട്ട പോൽ
എന്റെ കിനാശയ്യയിൽ
നിന്റെ ഉടുവസ്ത്രങ്ങളിന്നു
അനാഥമായ് കിടക്കുന്നു.

മരുഭൂമിയിലെ ജലക്കാഴ്‌ചയാം
നിന്റെ നിഴൽ കണ്ടു, ഞാൻ
പായുകയാണീ ഓർമ്മതൻ
താഴ്വരകളിലൊരു ഭ്രാന്തനായി .

നിന്റെ ചുംബനമേറ്റ ചുണ്ടുകൾ
വരണ്ടുണങ്ങുമ്പോഴും
കാത്തിരിപ്പിന്റെ ചുഴികളിൽ
ഭ്രമണപഥം തേടിയലയുന്നെൻ മനം.

നിന്നെ തിരികെയെടുക്കണമെനിക്കിനി .
നിന്റെ സ്വേദരസമറിയും രാവുകളിൽ
നിന്നെ ഞാനെത്ര സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്നു
പറഞ്ഞു തരുന്നൊരു കവിതയാകാൻ .
....... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

യാത്രികൻ

പിയേത്ത ......... ഹണി ഭാസ്കര്‍

പിയേത്ത (നോവല്‍ )

ഹണി ഭാസ്കര്‍

ഗ്രീന്‍ ബുക്സ്

വില 155 രൂപ

പുരാണ കഥകള്‍ മിത്തുകള്‍ എന്നിവയെ സന്നിവേശിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആധുനികകാലത്ത്  കഥ പറയുമ്പോള്‍ മിത്തുകള്‍ക്ക്‌ പലപ്പോഴും അര്‍ത്ഥഭ്രംശം വരികയോ അവ വായനയെ തെറ്റായ വഴികളിലേക്ക് നയിക്കുകയോ ചെയ്യും . ചിലപ്പോഴെങ്കിലും പങ്കജാക്ഷി എന്ന നാമവും പേറി  കൃശനേത്രിനിയായ സ്ത്രീ ജീവിക്കുന്ന അവസ്ഥ പേരിനും കഥയ്ക്കും വന്നുകൂടായ്കയില്ല . രചനകള്‍ക്ക് പേരുകള്‍ കൊടുക്കുമ്പോള്‍ രചനയുമായി പുലബന്ധം സ്ഥാപിക്കാത്ത അവസ്ഥ വരുന്നത് എഴുത്തുകാര്‍ ചിന്തിക്കുന്നതൊന്നും എഴുതപ്പെടുന്നത്‌ മറ്റൊന്നും ആയി വായിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ആണ് . ഉടല്‍ രാഷ്ട്രീയം എന്ന നോവലിലൂടെ മലയാളസാഹിത്യത്തില്‍ ചുവടുറപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച യുവ എഴുത്തുകാരി ഹണി ഭാസ്കറിന്റെ പിയേത്ത എന്ന നോവല്‍ ആഖ്യായന ശൈലി കൊണ്ട് വളരെ നല്ല നിലവാരം പുലര്‍ത്തിയ ഒരു നോവല്‍ ആണ് . ഉടല്‍ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ നിന്നും വേറിട്ട ഒരു ഭാഷയും ശൈലിയും കടമെടുക്കാന്‍ ഈ എഴുത്തുകാരിക്ക് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു . ഇത് ശുഭസൂചകമായ ഒരു മാറ്റം ആണ് . എഴുത്തുകാര്‍ പതിവ് ശൈലികളില്‍ തന്നെ പതിഞ്ഞു കിടക്കുകയും വായനക്കാരില്‍ അലോസരം ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുന്ന രീതികള്‍ മാറുകയും ഓരോ കൃതിയും ഓരോ തരത്തില്‍ വരികയും ചെയ്യുക എന്നത് എഴുത്തുകാരന്റെ കഴിവിന്റെ മാനദന്ധം കൂടിയാണ് . എന്താണ് പിയേത്ത എന്ന നോവല്‍ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നതു എന്ന് നോക്കാം . സാറ എന്ന ജേര്‍ണലിസ്റ്റും ജോനാഥന്‍ എന്ന ചിത്രകാരനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം , കല്‍ക്കട്ടയുടെ സാമൂഹ്യ പരിസരങ്ങളിലെ സ്ത്രീ പീഡനങ്ങളും ഇവയ്ക്കെതിരെയുള്ള സാറയുടെ പോരാട്ടം എന്നിവയാണ്   പിയേത്ത മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്ന വിഷയം . ഇതില്‍ കല്‍ക്കട്ടയിലെ ചുവന്ന തെരുവും പരിസരങ്ങളും ആണ് പ്രധാനമായും നോവലിന് സഞ്ചരിക്കാനുള്ള പാത എന്ന് കാണാം . ബാംഗ്ലൂര്‍ നിന്നും ജോനാഥനൊപ്പം കല്‍ക്കട്ടയ്ക്ക് എത്തുന്ന സാറയിലൂടെ രണ്ടു നഗരങ്ങളുടെയും ഗലികളുടെ ചിത്രം വരച്ചിടാന്‍ ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു എഴുത്തുകാരി ഇതില്‍ . ബാംഗ്ലൂര് ജനിച്ചു ജീവിക്കുന്ന സാറയുടെ വേരുകള്‍ കേരളത്തില്‍ ആണ് . എങ്കിലും അവര്‍ ജീവിക്കുന്ന പരിസരം സാഹചര്യങ്ങളുടെ അവസ്ഥാന്തരത്തില്‍ ബാംഗ്ലൂര് ആകുന്നു . ഒരു ഗുണ്ടയായിട്ടും കടം വാങ്ങി പോയവരില്‍ നിന്നും കടങ്ങള്‍ തിരികെ കിട്ടാത്ത പിതാവ് . ഒടുവില്‍ മറ്റു ചിലരാല്‍ കാല്‍ തല്ലിയൊടിക്കപ്പെട്ടു കിടക്കുമ്പോള്‍ മാനസാന്തരപ്പെടുന്ന സ്ഥിരം കുഞ്ഞാട് ആകുകയും പിന്നെ എല്ലാം വിറ്റ് പെറുക്കി ഫ്രേസര്‍ ടൗണിനു അടുത്തുള്ള കോള്‍സ് റോഡിലെ കൊച്ചു ചേരിയില്‍ താമസം ആക്കുകയും ചെയ്യുന്നു . അവിടെ വച്ച് സാറയും സഹോദരി മേരിയും അനിയന്‍ മിഖായേലും അമ്മ മാര്‍ത്തയും മാത്രമാകുന്നു പിതാവിന്റെ അകാലത്തിലെ മരണം മൂലം. പഠിത്തത്തില്‍ മുന്നിലായിരുന്ന സാറയ്ക്ക് വേണ്ടി സ്ഥിരം ചേച്ചിമാരുടെ സ്ഥാനം ഒഴിഞ്ഞു കൊടുക്കല്‍ ഇവിടെയും സംഭവിക്കുന്നു . മേരി ജോലിക്ക് പോകുകയും സാറ മറ്റാരുടെയും ഔദാര്യം സ്വീകരിക്കാന്‍ താത്പര്യമില്ലാത്തവള്‍ ആകയാല്‍ ജോലി ചെയ്തു കൊണ്ട് പഠനം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നു . ചേരിയിലെ ജീവിതത്തെ വളരെ നന്നായി തന്നെ സാറയിലൂടെ വിവരിക്കുന്നുണ്ട് . സമൂഹത്തോട് എപ്പോഴും ഒരു തീക്ഷ്ണ സ്വഭാവം വച്ച് പുലര്‍ത്തുന്ന സാറ മനസ്സിലെങ്കിലും ഒരു വിപ്ലവകാരിയാണ് . കുളിമുറിയില്‍ ഒളിഞ്ഞു നോക്കുന്നവന്റെ മുഖത്ത് ചൂടുവെള്ളം ഒഴിക്കുകയും , മേലധികാരി മാനഭംഗപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ മുഖത്തു അടിച്ചു രക്ഷപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന സാറ കുറ്റിക്കാട്ടില്‍ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ മൂന്നുപേര്‍ ചേര്‍ന്ന് കടിച്ചുകുടയുമ്പോള്‍ ആ പരിസരത്തു നിന്നും രക്ഷപ്പെടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത് . ആ കുട്ടിയെ രക്ഷിക്കാന്‍ ആളെ കൂട്ടുകയോ ആരോടെങ്കിലും പറയുകയോ ചെയ്യാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ ആ ക്രൂരന്മാരെ ഓര്‍ത്ത്‌ രാത്രി മുഴുവനും വല്ലാതെ മനസ്സില്‍ രോക്ഷം കൊള്ളുന്ന സാറ പിറ്റേന്ന് ആ കുട്ടിയുടെ ചിതറിയ ശവം കാണാന്‍ പോകുകയും വ്യവസ്ഥിതിയോടു കലഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു മനസ്സിലെങ്കിലും .അമ്മ മാര്‍ത്തയുടെ കിഡ്നി സംബന്ധമായ അസുഖത്തിന് പണം കിട്ടാന്‍ ചേച്ചി മേരി ഗര്‍ഭപാത്രം വാടകയ്ക്ക് കൊടുക്കുന്നു . ഓപ്പറേഷന് രണ്ടു ദിവസം മുന്നേ അമ്മ മരിക്കുന്നു . പ്രസവം കഴിഞ്ഞു ആറുമാസം കഴിഞ്ഞു മേരിയും മരിക്കുന്നു . അനിയന്‍ മീഖായേല്‍ ചേരിയിലെ പുരുഷന്റെ എല്ലാ വൃത്തികേടുകളും ആയി സാറയില്‍ നിന്നകന്നു നില്‍ക്കുന്നു . ഈ അവസരത്തില്‍ ആണ് സാറ ജോനാഥനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് . ആ കണ്ടുമുട്ടലിനു വേണ്ടി മാത്രമായി അപ്പോള്‍ സാറയില്‍ അവരോധിക്കപ്പെടുന്ന ചിത്രങ്ങളോടുള്ള ഭ്രമം അതുവരെ ഒരിടത്തും പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുന്നതേയില്ല എന്നത് ഒരു പോരായ്മ തന്നെയാകുന്നു . ജോനാഥനെ കണ്ടുമുട്ടിയതോടെ അവളുടെ ജീവിതത്തിനു മാറ്റം സംഭവിക്കുന്നു . അവള്‍ ജോനാഥന്റെ കൂടെ കല്‍ക്കട്ടയിലേക്ക് പോകുന്നു . സാറ എന്ന പുരോഗമന ചിന്താഗതിക്കാരിയെ ആണ് നോവല്‍ ആരംഭിക്കുമ്പോള്‍ വായനക്കാരന്‍ കാണുന്നത് . ലിവിംഗ് ടുഗതര്‍ പോലെ ജോനാഥന് ഒപ്പം താമസിക്കുന്ന സാറ ജോനാഥന്റെ ഒരു സ്വകാര്യവിഷയങ്ങളിലും ഇടപെടുകയോ തിരിച്ചു ജോനാഥന്‍ സാറയുടെ കാര്യങ്ങളില്‍ ഇടപെടുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല . പരസ്പരം വിശ്വാസവും സഹകരണവും കൊണ്ട് ഒരു വീട്ടില്‍ താമസിക്കുന്ന അവരില്‍ പരസ്പരം പ്രണയം ആണ് അവരെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന കണ്ണി . പനി പിടിച്ചു കിടന്ന ജോനാഥനെ സ്വന്തം ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് കൊണ്ട് വിറയല്‍ മാറ്റി ഒടുവില്‍ ശരീരം പങ്കിട്ടു തുടങ്ങുന്നു ക്രമേണ. സാറ കണ്ട പുരുഷന്മാരില്‍ മാന്യനായ പുരുഷന്‍ ആയിരുന്നു ജോനാഥന്‍ എന്നവള്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു . അതിനായി സാറ ഉയര്‍ത്തുന്ന വാദം "സ്വന്തം അസ്ഥിത്വത്തം ഉറപ്പിക്കാനൊ വെളിവാക്കാനൊ അനുവദിക്കാതെ അതാവശ്യപ്പെടുന്ന മാത്രകളുടെ സാധ്യത അനുസരിച്ച് പല അളവുകളിലുള്ള പാത്രങ്ങളിലേക്ക് അവളെ തന്നെ പകരുകയാണ് അവള്‍ ചെയ്തിരുന്നത് . ജോനാഥന് വേണ്ടതും അതുതന്നെയായിരുന്നു എന്നാണു" . ജോനാഥന്‍ പക്ഷെ സാറയെ ഉപമിക്കുന്നത് ലിലിത്തിനോട് ആണ് . മൊസപ്പൊട്ടാമിയന്‍ മിത്തുകളില്‍ പല കഥകളില്‍ ആയി നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ലിലിത്തില്‍ ജോനാഥന്‍ കണ്ടെത്തുന്നത് ആദി മാതാവായ ലിലിത്തിനെയാണ് . ആദിയില്‍ ദൈവം സൃഷ്ടിച്ച രണ്ടുമനുഷ്യര്‍ ആയിരുന്നു ലിലിത്തും ആദവും പക്ഷെ ആദത്തിന്റെ പുരുഷാധിപത്യത്തെ ലിലിത്ത് താനിക്കും അവനു തുല്യതയാണ് എന്ന കാരണത്താല്‍ വകവച്ച് കൊടുക്കാതിരിക്കുകയും ദൈവം ലിലിത്തിനെ വധിക്കുകയും ആദത്തിന് തുല്യ ആകാത്ത വിധം അവന്റെ വാരിയെല്ലില്‍ നിന്നും മറ്റൊന്നിനെ ഹവ്വയെ സൃഷ്ടിച്ചു കൊടുക്കുകയും ചെയ്തുവത്രേ . അതില്‍ പക പൂണ്ട ലിലിത്ത് പാമ്പായി വേഷം മാറി ഹവ്വയുടെ സഹായത്താല്‍ ആദത്തോട് പക വീട്ടുകയും സ്വര്‍ഗ്ഗത്തു നിന്നും രണ്ടും പുറത്താകുകയും ചെയ്തു എന്ന് ആണ് കഥ . പക്ഷെ ജോനാഥന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് ലിലിത്ത് എന്ന ആദിമാതാവിനെ അല്ല പകരം ലിലിത്ത് എന്ന ദുര്‍മന്ത്രവാദിനിയെ ആണ് എന്ന് പിന്നീടുള്ള വരികള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു . അവളിലെ രതിയുടെ ആവേഗങ്ങളെ ആണ് അയാള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നത് . പക്ഷെ അതല്ല എന്ന് സ്ഥാപിക്കപ്പെടാന്‍ അവളില്‍ ലിലിത്തിന്റെ പ്രതികാരത്തെ അയാള്‍ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത് "സ്ത്രീയുടെ പ്രശ്നങ്ങളെ പൊതുസമൂഹത്തിലെ കാഠിന്യം നിറഞ്ഞ പെരുമാറ്റങ്ങളെ ഒക്കെയും 'ഇരവാദം' എന്ന് പറഞ്ഞു പുശ്ചിച്ചു തള്ളാന്‍ ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്‍ തുനിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ഈ കാലത്ത് ഒരുപാട് സ്ത്രീകള്‍ക്ക് വേണ്ടി സ്വയരക്ഷ നോക്കാതെ സമരം ചെയ്യാന്‍ ഇറങ്ങിപ്പുറപ്പെട്ട നീ അടിച്ചമര്‍ത്തപ്പെട്ടവരുടെ ശബ്ദമായി ന്യായാസനങ്ങളുടെ അകത്തളം വരെ കയറിച്ചെല്ലുന്നു" എന്നാണു . മറ്റൊരിടത്ത് പറയുന്നു "എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ പറുദീസയില്‍ നിന്നും പുറത്താക്കപ്പെട്ടാലും (ആരെന്നത് വ്യെക്തമല്ല. ദൈവമാകം എങ്കില്‍ എന്തിനു എന്നതും  ) നിന്റെ തിരിച്ചു വരവ് ഏദനിലെ കൌശലക്കാരിയായ മഹാസര്‍പ്പത്തെപ്പോലെ എന്നെ ചുറ്റിവരിയാന്‍ ഒരു മാത്രപോലും വൈകുകയില്ല എന്നെനിക്കറിയാം" എന്നാണു . ലിലിത്ത് സര്‍പ്പം ആകുന്നതു പോലും ആദത്തോടും ദൈവത്തോടും ഉള്ള പകയില്‍ നിന്നാകുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കിടയില്‍ എങ്ങനെ പ്രണയം സംസാരിക്കുക എന്ന് വായനക്കാരന്‍ ചിന്തിക്കട്ടെ . ജോനാഥനും ഒന്നിച്ചുള്ള ജീവിതത്തില്‍ ഇടയിലേക്ക് കടന്നു വരുന്ന മറ്റൊരു സ്ത്രീയാണ് ജയശ്രീ മിശ്ര. എത്ര തന്നെ പുരോഗമനം പറയുമ്പോഴും മിശ്രയും ആയി മുറിയടച്ചിരുന്നു രാത്രി മുഴുവന്‍ സംസാരിക്കുന്ന ജോനാഥന്‍ സാറയെ വല്ലാതെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു എന്നത് അവരുടെ റൂമിലേക്കുള്ള വെളിച്ചത്തിലേയ്ക്കു ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കി പുലരും വരെ വായിക്കുന്നു എന്ന ഭാവത്തില്‍ ഇരിക്കുന്ന സാറയിലും  പുലര്‍ച്ചെ പ്രഭാതഭക്ഷണത്തിന് ഇരിക്കുമ്പോള്‍ ഉള്ള ജോനാഥനെ അവള്‍ വിട്ടുകൊടുക്കില്ല ആര്‍ക്കും എന്ന സൂചനാ സംഭാക്ഷണവും വ്യെക്തമാക്കുന്നു . ഇനി നോവലിലെ മറ്റൊരു കഥയും തലക്കെട്ടിനു ചേര്‍ന്ന് വായിക്കേണ്ടത് എന്ന് സാറ വ്യക്തമാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വിഷയത്തിലേക്ക് വരാം . മേരി എന്ന ചേച്ചിയുടെ കന്യകാ ഗര്‍ഭം നേരത്തെ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതാണല്ലോ . പിയേത്ത എന്ന വാക്ക് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് യേശു കൃസ്തുവിനെ അന്ത്യ കര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കായി എടുക്കും മുന്നേ കന്യാമറിയം തന്റെ മടിയില്‍ കിടത്തിയ സന്ദര്‍ഭത്തെ പല കലാകാരന്മാരും വരയ്ക്കുകയും ശില്‍പം ആക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് . ഇതില്‍ മൈക്കലാഞ്ചയുടെ ശില്‍പം ആണ് ഇന്ന് പ്രശസ്തമായ ഒന്ന്. ഇതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള വിവാദങ്ങള്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്നില്ല . പക്ഷെ ഈ ചിത്രം പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഈ പേര് ഇതില്‍ എവിടെയാണ് ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് നോക്കാം . മേരി എന്ന കന്യകയായ മാതാവ് മരിച്ചു പോകുകയും അവളുടെ കുട്ടി ഏതോ ആരുടെയോ കുട്ടിയായി വളരുകയും ചെയ്യുന്നു . സാറ കാലാന്തരത്തില്‍ ഒരു റെയില്‍വെ സ്റ്റേഷനില്‍ വച്ച് ഒരു കുട്ടിയില്‍ നിന്നും ഭക്ഷണം തട്ടിപ്പറിച്ചു ഓടിയ യുവാവിനെ പോലീസ് തല്ലിചതയ്ക്കുമ്പോള്‍ അവനെ രക്ഷപ്പെടുത്തുകയും അവന്‍ മിഖായേല്‍ എന്ന തന്റെ സഹോദരന്‍ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിയുകയും അവനെ തിരികെ കൊണ്ട് വരുകയും ചെയ്യുന്നു . ജോനാഥന്‍ തനിക്കൊരു ചിത്രം വരയ്ക്കാന്‍ കഴിയാതെ സംഘര്‍ഷത്തില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ സാറ മിഖായേലിനെ താന്‍ തുന്നിയ മേലങ്കി പുതപ്പിച്ചു മടിയില്‍ കിടത്തി ഉറക്കുകയും അത് കണ്ട ജോനാഥന്‍ പിയേത്തയേ ഓര്‍മ്മിച്ചുകൊണ്ട് ചിത്ര നിര്‍മ്മാണത്തിലേക്ക് തിരിയുകയും ചെയ്യുന്നു .

ഈ നോവലില്‍ കല്‍ക്കട്ടയിലെ ചുവന്ന തെരുവുകളെ കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങള്‍ തരുന്നുണ്ട് . അവിടേക്ക് രണ്ടു വട്ടം സാറ പോകുന്നുണ്ട് ഒരിക്കല്‍ ജോനാതനും ഒരുമിച്ചു സോനാഗച്ചിയിലും പിന്നൊരിക്കല്‍ കാളിഘട്ടില്‍ ജയശ്രീ മിശ്രയും ഒരുമിച്ചും. ഒരു വേശ്യാത്തെരുവില്‍ കൂടി നടക്കുകയും അതോടൊപ്പം അവിടെയെങ്ങും കാണുന്ന പുരുഷന്മാര്‍ തനിക്കു വിലയിടുന്നത് കണ്ടു പുരുഷന്റെ കാമാസക്തിയെയും സ്ത്രീയോടുള്ള സമീപനത്തെയും വിമര്‍ശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് എത്ര കണ്ടു അനുകൂലമായ ഒരു പ്രതികരണം ആണെന്നത് ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ടത് തന്നെയാണ് . ജോനാഥന്‍ മനുഷ്യരെ തിരയുന്നത് അല്ലെങ്കില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ മനുഷ്യര്‍ ഉള്ളത് കാളീഘട്ടിലും സോനാഗച്ചിയിലും ഉള്ള സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയില്‍ മാത്രമാണ് എന്നാണ് .   

സമൂഹത്തിലെ സ്ത്രീകള്‍ക്കിടയില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന സമത്വം ഇല്ലായ്മയിലും അവള്‍ അനുഭവിക്കുന്ന പീഡനങ്ങള്‍ക്കും എതിരെ വളരെ രൂക്ഷമായി പ്രതികരിക്കാന്‍ ഉള്ള ഒരു ശ്രമം , അഭിവാഞ്ച എഴുത്തുകാരി നോവലിലില്‍ ഉടനീളം ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട് . പ്രതികരണം ആവശ്യമായ ഇടങ്ങളില്‍ ഘോരഘോരം തന്റെ ആത്മഗതങ്ങളില്‍ ചിലപ്പോള്‍ വാക്കുകളില്‍ പ്രയോഗിക്കുന്ന അത്തരം രോക്ഷ പ്രകടനങ്ങള്‍ അല്ലാതെ നോവല്‍ വലുതായി ഒന്നും തന്നെ വായനക്കാരോടു പങ്കു വയ്ക്കുന്നില്ല . ആദ്യ പകുതിക്ക് ശേഷം സാറ തന്നെ കുറിച്ച് പറയുന്നിടത്ത് ഒരു നോവല്‍ ഒളിച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ട് . പ്രത്യേകിച്ചും മേരിയുടെ കന്യകാഗര്‍ഭം . തീര്‍ച്ചയായും ആ വിഷയത്തെ ഒന്നൂതിത്തെളിച്ചു എടുക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു നല്ല നോവല്‍ സമ്മാനിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കും കാരണം ആ ഭാഗത്തെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ശൈലിയും അത് സഞ്ചരിച്ച വഴികളും ആദ്യപകുതിയില്‍ നിന്നും വളരെ വേറിട്ടതും മനോഹരവും ആയിരുന്നു എന്ന് കാണാം . 

ഹണി ഭാസ്കര്‍ പുതിയ തലമുറയുടെ മുന്നില്‍ ഒരു കഴിവുള്ള എഴുത്തുകാരിയാണ് . തന്റെ കഴിവിനെ പക്ഷെ വേണ്ട രീതിയില്‍ ഈ എഴുത്തുകാരി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നതാണ് ചിന്തനീയം . തന്റെ അലസതയില്‍ നിന്നും പുറത്തു കടക്കുകയും വിഷയത്തെ കാലികമായും ഗൌരവപരമായും സമീപിക്കുകയും എഴുത്തിനെ ശക്തമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുകയാണെങ്കില്‍ നാളെകളെ അടയാളപ്പെടുത്താന്‍ ഈ യുവരക്തത്തിന് കഴിയും . ആശംസകളോടെ ബി. ജി. എന്‍ വര്‍ക്കല

അകലം മധുരം

അകലെയായിരിക്കുമ്പോള-
മ്പിളിയതി മനോഹരമെന്നാൽ
അരികിലണയുമ്പോൾ രണ്ടു
നാളിന്റെ കൗതുകമത്രേ നല്കത് .
ബന്ധങ്ങളിലുമുണ്ടായിടുന്നു
ദൂരങ്ങൾ തൻ രസതന്ത്രമിങ്ങനെ.
....... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

ഞാൻ ദേശസ്നേഹി

ദേശസ്നേഹമാം
അടിവസ്ത്രമിന്നു
പുറമേ ധരിക്കുവാൻ
നിർബന്ധിക്കപ്പെട്ടവൻ,
ഞാൻ ഭാരതീയൻ!

നടുകു വളച്ചു
കുമ്പിട്ടു നില്കുവാൻ
കോണക വാൽ ചുമക്കും
കോമരങ്ങൾ ശഠിക്കുമ്പോൾ

ചോദ്യമുയർത്തുവാൻ
ചൂണ്ടും വിരലിലടയാളം തന്നു
എല്ലിൻ തുണ്ടു പോൽ
എന്റെ ധനം എറിഞ്ഞു തരുമ്പോൾ

സഹയാത്രികർ തൻ
അനീതിക്കുവേണ്ടി മിണ്ടുമ്പോൾ
മതേതരത്തെ ചൊല്ലി
പരിഹാസ്യം പൊഴിക്കുമ്പോൾ

ദേശസ്നേഹമാം
അടിവസ്ത്രമിന്നു
പുറമേ ധരിക്കുവാൻ
നിർബന്ധിക്കപ്പെട്ടവൻ,
ഞാൻ ഭാരതീയൻ!
.... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല

ദേര .................കെ എം അബ്ബാസ്

ദേര
(നോവൽ)
കെ എം അബ്ബാസ്
ഗ്രീൻ ബുക്ക്സ്
വില: 60 രൂപ

നഗരങ്ങളുടെ ചരിത്രം നാഗരികതയുടെ നേർചിത്രങ്ങൾ ആകുന്നു . നാം ജീവിക്കുന്ന കാലത്തെയും ദേശത്തേയും അടയാളപ്പെടുത്തുക എന്നതു സാഹസികമായ ഒരു സംഗതി ആണ് . അതിനെ വിജയിപ്പിക്കുക എന്നത് കൂടെ നടക്കുകയും സാക്ഷിയാകുകയും ചെയ്യുക മാത്രമല്ല അത് വായനക്കാരിൽ എത്തിക്കുക എന്ന കർമ്മം പൂർണ്ണം ആകുമ്പോൾ മാത്രമാണ് . കുടിയേറ്റങ്ങൾ ആണ് നാഗരികതയുടെ ആണിക്കല്ലുകൾ . കുടിയേറ്റസംസ്കാരം എന്നത് പല സംസ്കാരത്തിന്റെ ഒരുമയാണ് . സാഹിത്യത്തിലെ കുടിയേറ്റസംസ്കാരത്തെ ചരിത്രം പല രീതിയിൽ മഹാനഗരങ്ങളുടെ ചിത്രവത്കരണത്തിലൂടെ വായനക്കാരിൽ എത്തിച്ചിട്ടുണ്ട് . പലപ്പോഴും യാത്രക്കുറിപ്പുകളിൽ മാത്രമാണ് നഗരങ്ങളുടെ ചരിത്രം നാം അറിയുന്നത്. അതല്ലങ്കിൽ ചരിത്രത്തിന്റെ ആഖ്യായികകളിൽ നമുക്ക് നഗരങ്ങളെ വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയും എങ്കിൽ തന്നെയും താൻ ജീവിക്കുന്ന ചുറ്റുപാടുകളുടെ മാറ്റങ്ങളെ തന്മയത്തത്തോടെ അവതരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കാലത്തിനൊപ്പം സഞ്ചരിക്കുക എന്നത് എഴുത്തുകാരന്റെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളിയാണ് .
കെ എം അബ്ബാസ് എന്ന എഴുത്തുകാരൻ പ്രവാസത്തിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പത്രപ്രവർത്തകൻ ആണ് . മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ഒരു പിടി പുസ്തകങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഭാവനയായുണ്ട് . ഇവയിൽ നിന്നും വായനക്ക് തിരഞ്ഞെടുത്തത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ "ദേര" എന്ന നോവൽ ആണ് . ഈ നോവൽ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത് തലക്കെട്ട് സൂചിപ്പിക്കും പോലെ ദേര എന്ന നഗരത്തിന്റെ വളർച്ചയുടേത് ആണ് . യു ഏ ഇ യിലെ ഒരു കടൽ നഗരമായ ദേരയെ വെറും മണൽ സമതലത്തിൽ നിന്നും ഒരു വശത്തു പത്തേമാരിയും മറു വശത്തു കണ്ണാടി മാളികയും ചിത്രീകരിച്ചുകൊണ്ടു കഥാകാരൻ തുടങ്ങി വയ്ക്കുന്നു . മണൽപ്പരപ്പിൽ ഉയർന്നു പൊങ്ങുന്ന അംബരചുംബികൾക്കൊപ്പം താഴെ മണ്ണിൽ പാദമുറപ്പിക്കാൻ വ്യഗ്രത കാണിക്കുന്ന മനുഷ്യന്റെ കൂടി കാഴ്ചകൾ വായനക്കാരന് ഇതിൽ കാണാം . പത്തേമാരികളിൽ വന്നവരിൽ നിന്നും തുടങ്ങി ആകാശ നൗകയിൽ തിരികെ പോകുന്നവരുടെ കാഴ്ചകൾക്കിടയിൽ ഇവിടെ മരിച്ചു പോകുന്ന സ്വപ്നങ്ങളെ , ഇവിടെ പച്ചപിടിച്ച ജീവിതങ്ങളെ , ജീവിതം ഉത്സവമാക്കിയവരെക്കു റിച്ച് , ജീവിതം എറിഞ്ഞുടച്ചവരെക്കു റിച്ചും , ലേബർ ക്യാമ്പുകൾ , കുടിയേറ്റക്കാരായ വിവിധ ദേശക്കാരെക്കു റിച്ച് , മലയാളിയെക്കു റിച്ച് മലയാളിയുടെ കാരുണ്യത്തിന്റെ , സഹായ മനസ്ഥിതിയെക്കുറിച്ചു അവനിലെ ആർത്തിയെക്കു റിച്ച് അവനു നഷ്ടമാകുന്ന കുടുംബ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ഒക്കെ അബ്ബാസിന്റെ തൂലിക വാചാലമാകുന്നു ദേര എന്ന പുസ്തകത്തിൽ . ഇതിലെ പലരെയും പ്രവാസത്തിലെ പലർക്കും പരിചയമായിരിക്കുകയോ കേട്ടും കണ്ടും വായിച്ചും അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതോ ഒക്കെ ആണ് എന്നത് ആണ് ദേര മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്ന വിജയം എന്ന് പറയാം . പറയുവാൻ ഒരുപാട് ഉള്ളപ്പോഴും പലപ്പോഴും വാക്കുകളിൽ പിശുക്കിയും സൂചകങ്ങൾ മാത്രം കൊടുത്തും ഒഴിവാക്കിയും കഥാപാത്രങ്ങളെ അലയാൻ വിട്ടു എന്നൊരു പോരായ്മ ഈ ചെറിയ പുസ്തകം വഹിക്കുന്നുണ്ട്. 'ഞാൻ' എന്നൊരു കഥാപാത്രമായി വായനക്കാരനെ കാഴ്ചകളിൽ നിന്നും കാഴ്ചകളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകാൻ ഉള്ള ശ്രമം ആണ് രചനയിൽ അബ്ബാസ് സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് കാണാം . ഒരുപക്ഷെ ഇതൊരു അപൂർണ്ണ രചനയായി നിൽക്കുന്നത് ഇതിൽ ദേരയെ വരച്ചിടുമ്പോൾ പലതും ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിക്കിയതോ വിശദമായ ഒരു ചരിത്ര പഠനം ചെയ്യാതിരിക്കുകയോ ചെയ്തതാകാം . ആ വിഷയങ്ങൾ ഒന്ന് മനസ്സ് വച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ പ്രവാസത്തിലെ നല്ല രചനകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ കാലം ഓർത്ത് വയ്ക്കുന്ന ഒരു ഉത്തമ കൃതിയായേനെ ദേര എന്ന് വായന തോന്നിപ്പിച്ചു. കൂടുതൽ രചനകൾ ഇനിയും മലയാളിക്ക് ലഭിക്കട്ടെ ഈ കലാകാരനിൽ നിന്നും . ആശംസകളോടെ ബി.ജി. എൻ വർക്കല

ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം പുനര്‍ജ്ജനി തേടുന്നവര്‍ .... രാധാമീര

ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം പുനര്‍ജ്ജനി തേടുന്നവര്‍

(കഥാസമാഹാരം)

രാധാമീര

അവന്തി പബ്ലിക്കേഷന്‍സ്

വില 150 രൂപ

കഥകള്‍ എന്നാല്‍ വായനയുടെ കടലിലെ വര്‍ണ്ണമത്സ്യങ്ങള്‍ ആണ്. അവയെ ആഹരിക്കുക എന്നാല്‍ മിഴിയും മനവും കൊണ്ട് അവയെ ആഹരിക്കുന്നു എന്നാണു വിവക്ഷ . അവിടെ ആസ്വാദനം എന്ന മനോഹരമായ അവസ്ഥ സംജാതമാകണം എങ്കില്‍ വായന നമ്മെ ആ ഒരു തലത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകണം. നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ മലയാളത്തില്‍ എഴുത്തുകാരില്‍ പലരും ആ ഒരു തലത്തിലേക്ക് ഉയരുന്നില്ല . വായനയുടെ ശുഷ്കമായ തലങ്ങളില്‍ കിടന്നു വായന മുരടിച്ചുപോകുകയും പരസ്പരം എഴുത്തുകാരെ വാഴ്ത്തിയും താഴ്ത്തിയും അണികള്‍ ചേര്‍ത്തും പണം മുടക്കിയും പരസ്പരം സംഘടനകള്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു അവാര്‍ഡുകള്‍ നല്‍കിയും അവ ചതുപ്പ് നിലങ്ങള്‍ ആകുന്നു . ഒരു കാലത്ത് മ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള്‍ ,മുത്തുച്ചിപ്പി എന്നിവ കേരളത്തിലെ വായനയെ സാരമായി ബാധിച്ചിരുന്നു . അതില്‍ പ്രധാനമായും ഉണ്ടായിരുന്നത് മാന്ത്രിക നോവലുകളും ആക്ഷന്‍ ത്രില്ലറുകളും പ്രണയ കഥകളും ആയിരുന്നു . ഈ നോവലുകള്‍ എല്ലാം തന്നെ പങ്കു വച്ചിരുന്നത് പച്ചയായ ഇക്കിളി തന്നെയായിരുന്നു . ഒളിച്ചും പാത്തും ആ കാലത്തെ കൗമാരങ്ങള്‍ തങ്ങളുടെ സ്വയംഭോഗ തൃഷ്ണയേ ശമിപ്പിച്ചിരുന്നത് ഇത്തരം വാരികകളിലെ കഥകള്‍ വായിച്ചും ചിത്രങ്ങള്‍ കണ്ടുമായിരുന്നു എന്നത് എണ്‍പത് തൊണ്ണൂറു കാലഘട്ടം പരിശോധിച്ചാല്‍ മനസ്സിലാകുന്ന വസ്തുതയാണ് . പി വി തമ്പി , ഏറ്റുമാനൂര്‍ ശിവകുമാര്‍ , മാത്യൂമറ്റം , തുടങ്ങി എണ്ണം പറഞ്ഞ കുറച്ചു എഴുത്തുകാര്‍ പല പേരില്‍ ഒരേ സമയം പല വാരികകളില്‍ എഴുതി നിറഞ്ഞു നിന്ന കാലവും ആയിരുന്നു അത് . ഒരു അഭിമുഖത്തില്‍ ലീലാ മേനോന്‍ പറഞ്ഞത് വളരെ പ്രസക്തമാണ് .

"പണ്ട് കേരളത്തില്‍ ആത്മഹത്യ വര്‍ധിച്ചതിന് ബ്ലേഡ് കമ്പനികള്‍ക്കുപുറമെ മറ്റൊരു കാരണമായി ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിരുന്നത് പൈങ്കിളി കഥകളെയാണ്. യക്ഷി സിനിമകള്‍ യക്ഷിയെ പ്രതികാര-രക്തദാഹികളാക്കി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. മാന്ത്രിക നോവലുകള്‍ സ്‌പെഷ്യാലിറ്റിയാക്കിയ കഥാകൃത്തുക്കളും മലയാളത്തിലുണ്ട്." മുലപ്പാലിനൊപ്പം അന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് പകര്‍ന്നു കൊടുത്തത് യക്ഷിക്കഥകളും മറ്റുമായിരുന്നു . ഇതിന്റെ ഫലമായി അന്ധവിശ്വാസവും ഭയവും അരക്ഷിതാവസ്ഥയും സമൂഹത്തില്‍ പ്രത്യേകിച്ചും ഗ്രാമീണ ജീവിതങ്ങളില്‍ വളരെ ആഴത്തില്‍ പടര്‍ന്നു കിടന്നു എന്നത് ആ കാലത്തെ പുരോഗമന പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നോക്കിയാല്‍ മനസ്സിലാകും .

ഇത്തരം ഒരു സാഹചര്യം ഇന്ന് നെറ്റിന്റെ ലോകത്ത് ഇല്ല എന്ന് തന്നെ കരുതാം . രതിയുടെ അതിപ്രസരം ഉണ്ട് എങ്കിലും അന്ധവിശ്വാസവും മാന്ത്രികതയും കുറഞ്ഞു വരുന്നതായി വേണം കരുതാന്‍ . രാധാ മീര എന്ന തൂലികാ നാമത്തില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന ചന്ദ്രബിന്ദുവിന്റെ "ഇന്ദ്രിയങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം പുനര്‍ജ്ജനി തേടുമ്പോള്‍" എന്ന കഥാ സമാഹാരം വായനക്ക് എടുക്കുമ്പോള്‍ പുറംചട്ടയില്‍ മലയാളിയുടെ കഥാകാരന്‍ എം ടി വാസുദേവന്‍ നായരും എഴുത്തിലെ വേറിട്ട ശബ്ദമായ മധുപാലും ആസ്വാദനം എഴുതിയിരുന്നത് ആണ് ആദ്യം കണ്ണില്‍ പെട്ടത് . അവര്‍ തന്ന ഊര്‍ജ്ജം ആണ് ഈ പുസ്തകത്തിനുള്ളില്‍ പ്രവേശിക്കാന്‍ മനസ്സിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചതും . ഉള്ളില്‍ ജസ്റ്റിസ് സുകുമാരന്‍ എഴുതിയ അവതാരികയും നല്ലൊരു വായനയെ ആണ് സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നത് . പക്ഷെ പ്രതീക്ഷകള്‍ ഒന്നാകെ തകിടം മറിയുന്നത് ഉള്ളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോള്‍ ആണ്. മരിച്ചവന്റെ പ്രൊഫൈല്‍ എന്ന ആദ്യ കഥ ഭേദപ്പെട്ട നിലവാരം പുലര്‍ത്തി . എന്നാല്‍ തുടര്‍ന്ന് വന്ന കഥകള്‍ എല്ലാം തന്നെ മേല്‍ പറഞ്ഞ മ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങള്‍ ഇന്ന് കൈയ്യൊഴിഞ്ഞ മാന്ത്രിക നോവലുകള്‍ക്ക് കിടപിടിക്കുന്ന രീതിയായിരുന്നു സമ്മാനിച്ചത്‌ . ഫാന്റസിയുടെയും അമൂര്‍ത്തമായ രതിയുടെയും വിഭ്രമങ്ങളുടെയും ആകെത്തുകയായ ഒരു മനസ്സിന്റെ എഴുത്ത് പോലെ ചിതറിക്കിടക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തു വയ്ക്കുമ്പോള്‍ വായനക്കാരന്‍ അറിയാതെ സങ്കടപ്പെട്ടുപോയേക്കാം . ഒരു ദീപാവലി ദിനം, വെറുതെ അല്ല ഒന്നും ,കാണാതെ പോകുന്നവര്‍ , മൈമുന , ആ ഒരു നിമിഷം, മടക്കയാത്ര , അവിചാരിതം എന്നീ കഥകള്‍ എഴുത്തിലെ ബാല്യത്തെ കാണിച്ചു തരുന്നു എങ്കിലും സാമൂഹ്യമായ ഒരു ഉത്തരവാദിത്വവും സമൂഹത്തോടുള്ള കടമയും പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ ഉള്ള ചില ശ്രമങ്ങള്‍ എന്നത് ശുഭസൂചകങ്ങള്‍ ആണ് . അണിയറയില്‍ ഒരുങ്ങുന്ന നോവലിലേക്കുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ചില എഴുത്തുകളും ബ്ലാക്ക് മാജിക്ക് പോലുള്ള വെറും സമയം പോക്ക് എഴുത്തുകളും മാറ്റി വച്ച് വായനക്കാരന്റെ ഉള്ളു അറിഞ്ഞു കാലത്തിനു വേണ്ടി ഒരു പുസ്തകം സമ്മാനിക്കാന്‍ തന്റെ മൂന്നാമത്തെ പുസ്തകത്തില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ രാധാമീര മറന്നു പോകുന്നതാണോ അതോ എഴുത്തിലെ ആധിക്യം , ധൃതി എന്നിവ മൂലം മൂല്യം അറിയാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ ആരാധക വൃന്ദങ്ങളില്‍ വീണു അന്ധത ബാധിച്ചുവോ എന്ന് സ്വയം ഒരു വിമര്‍ശനം നടത്തുന്നത് ഇത്തരുണത്തില്‍ നന്നായിരിക്കും എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു . മനസ്സില്‍ ഒരുപാട് കഥകള്‍ ഉള്ള ഈ കഥാകാരി വരും കാലങ്ങളില്‍ നല്ല രചനകളുമായി കാലികവും കാതലുള്ളതും ആയ വരികളിലൂടെ മലയാള വായനക്കാരെ ആനന്ദിപ്പിക്കും എന്ന ശുഭ പ്രതീക്ഷയോടെ .... ബി. ജി . എന്‍ വര്‍ക്കല

കാഴ്ചക്കാരൻ

നിദ്രയകന്ന രാവുകൾ .

നിലാവു വഴിപിരിഞ്ഞു പോയ
രാവുകളിലെപ്പോഴോ
നീ വിരുന്നു വന്നതറിയുന്നു ഞാൻ!
പിടയുന്ന മിഴികളിൽ
രക്തച്ഛവി പടർന്നു കിടപ്പതും
കപോലങ്ങൾ വിളർത്തു
തുടിച്ചു കാണപ്പെട്ടതും
ചുണ്ടുകൾ വിറ പൂണ്ടിരുന്നതും
നാസികാഗ്രം വിയർപ്പിൻ
മുത്തുകൾ അലങ്കരിച്ചിരുന്നതും
ഞാനറിഞ്ഞിരുന്നു.
വസ്ത്രാഞ്ചലം ഉലയാതെ
പാദസരങ്ങൾ കിലുങ്ങാതെ
കുപ്പിവളകൾ തെല്ലും അനങ്ങാതെ
നീ എന്നെ നോക്കി നിന്നിരുന്നു.
കരിനാഗങ്ങൾ പോലുള്ള
നിൻ വാർമുടിക്കെട്ടഴിഞ്ഞു
നമ്മുടെ മുഖം മറയ്ക്കുന്നതും
നീയെന്റെ നെറ്റിയിൽ മുത്തമിടുന്നതും
കനവുകണ്ടു ഞാൻ നിദ്രയിൽ  മുഴുകി.
നീയോ, നിശ്ചലം എന്നെ നോക്കി
കണ്ണുനീർ പൊഴിക്കുകയും
നിശബ്ദം അകന്നു പോകുകയും ചെയ്തു.
പിന്നീടൊരിക്കലും എനിക്കുറങ്ങാനായിട്ടില്ല.
....... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

ജന്മം

കരയിൽ നിന്നൊരുപാടു
മണൽ വാരി കടലൊരു
മണി സൗധമുണ്ടാക്കിയെന്നാൽ
വാതിലുകളില്ലാത്ത
ജാലകമില്ലാത്ത
മാളികയ്ക്കുള്ളിലോ
ശ്വാസം വിലങ്ങിയൊരു ജന്മം !

തിരകൾ തൻ രവമില്ലാ
ഇരുളിന്റെ ആഴത്തിൽ
തണുപ്പിൽ പുതഞ്ഞൊരു ജന്മം .

ചിപ്പികൾ
പവിഴപ്പുറ്റുകൾ
വർണ്ണമത്സ്യങ്ങൾ
ചുറ്റിലും വർണ്ണോത്സവമാണെങ്കിലും
നാവുകെട്ടപ്പെട്ട ജന്മ
ശാപം കൊണ്ട്
വാക്കു നഷ്ടപ്പെട്ടൊരു ജന്മം.

വേഷമില്ലാതൊരു
ദ്വേഷമില്ലാതിന്നീ
ആഴിയിൽ ആഴ്ന്നു പോകുന്നു
ആരും പറയാ കഥയിലെ
രൂപമില്ലാത്തൊരു ജന്മം.
....... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല

മണൽ ചിത്രങ്ങൾ

പടം പൊഴിക്കും നാഗം പോലെ
പ്രണയം തൂവൽ കൊഴിക്കുന്നു.
വിശുദ്ധ പുഷ്പങ്ങളുടെ വെണ്മ
നിലാവപഹരിക്കുന്നു രാവിൽ.
എല്ലാം പറഞ്ഞു തീർന്ന പകൽ
എരിഞ്ഞടങ്ങുന്നു സാക്ഷിയായ് .
കടലെടുക്കാത്ത നഗരത്തിൽ
മണൽത്തിട്ടകൾ വിണ്ടു കീറുന്നു.
പതിവുകൾ തെറ്റിയ മാരുതൻ
ഉടൽ വിറപ്പിച്ചകലുമ്പോൾ
മിടിപ്പു നിലയ്ക്കാൻ കൊതിച്ചു
ഘടികാരസൂചി കിതയ്ക്കുന്നു.
മൗനത്തിനു പുതിയ മാനവുമായി
എരിഞ്ഞു തീരുമോ കനലുകൾ.?
......... ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല