വൈകി വന്ന വസന്തം .

വഴുതിമാറിയ പ്രണയപുഷ്പമേ,
നിന്റെ വറുതിമാറിയതോർക്കുമ്പോൾ
അരിയ നോവിന്റെ ശീലുകൾ പോലുമെ- ന്നകതാരിൽ വന്നുദിച്ചില്ലത് ന്യൂനം .

ഉരുകിയുരുകി രാവെത്ര പോക്കി നിൻ
ഉഷ്ണലോകത്തിൽ ഏകാന്തയായ് നീ.
തനു തണുക്കെ മുങ്ങി നീയിന്നാകെയും
പൂത്തുലയുന്ന കണ്ടു ഞാനാഹ്ലാദിപ്പൂ .

തിരികെ നേടിയ കൗസ്തുഭം നീയിന്നു
പൂട്ടി വയ്ക്കുന്നു ' യോനിതന്ത്രത്താൽ .
മറന്നിടായ്കതിൻ കേവല രസതന്ത്രം
മറഞ്ഞിടാതെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുവാൻ.

പറന്നുയരുക വിഹായസ്സിലേക്കു നീ
പതഞ്ഞുയരുന്ന വികാരനൗകയിൽ.
പടർന്നേറുക തരുലത പോലിനിയാ
തളർന്നു പോയ കാമനകളിലെങ്ങുമേ !
...... ബിജു. ജി. നാഥ് വർക്കല