ഭാഷയുടെ രാഷ്ട്രീയം .

മാളിക മേലിരുന്നു പാടുന്നു
മരതകപ്പച്ചയെങ്ങു പോയ്.
എന്നുടെ മലരണിക്കാടുകൾ
വയലേലതൻ പീതവർണ്ണം
കിളികൾ തൻ കളകൂജനം
കാട്ടരുവികൾ തൻ നടനം
പുൽമേടുകൾ തൻ കുളിർ
നെഞ്ചു പൊട്ടിക്കരയുന്നു
നിലവിളിച്ചങ്ങളഴുതുന്നു.
നഗരങ്ങളിൽ ചേക്കേറുവോർ
പുളിയിലക്കരമുണ്ടു തേടുന്നു
തുളസിക്കതിർമണം തിരയുന്നു.
പുതിയ കാലം വരുമ്പോൾ
മാതൃഭാഷയെ തഴയുന്നു.
ജീവിതം നല്കുന്നതൊന്നിനെ
ചൊല്ലിപ്പഠിക്കാൻ വെമ്പുന്നു .
എങ്കിലും പറയുന്നുണ്ട് ഭാഷ
നല്ലതാ നമ്മെയറിയുവാൻ.
വരും കാലം രണ്ടാണു മാനുഷർ!
മാതൃഭാഷയിൽ ന്യൂനപക്ഷവും
ജീവന ഭാഷയിൽ ഭൂരിപക്ഷവും.
പിന്നെയും വരും കാലമൊന്നുണ്ട്
മ്യൂസിയത്തിൽ കാണും മാതൃഭാഷയെ.
......... ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല ....