അശ്വത്ഥാമാവ്

നിന്നെ പ്രണയിച്ചു
തുടങ്ങുമ്പോള്‍ മരണമേ ,
ഇന്നീ മണ്ണിതിലൊന്നിനും
സൗന്ദര്യമില്ലല്ലോ .

നിന്നെ കനവ് കണ്ടു
തുടങ്ങുമ്പോള്‍ മരണമേ 
രാവുകള്‍ നീളം കുറഞ്ഞ
പാതകളാകുന്നുവോ ?

നിന്റെ നാമം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍
ചുറ്റിലും മാദക
പുഷ്പങ്ങള്‍ വിരിയുന്ന
ഗന്ധം നിറയുന്നുവല്ലോ .

നിന്നെ സ്മരിക്കുന്ന
മാത്രയില്‍ ചിത്തത്തില്‍
മഞ്ഞുരുകിയൊരു
നദിയായൊഴുകുന്ന പോല്‍.

എങ്കിലും നീ എന്റെ
പാതകള്‍ മറന്നപോല്‍
എന്തിനു മരുവുന്നു
മറ്റിടങ്ങളില്‍ ശലഭം പോല്‍ !
----------ബിജു ജി നാഥ്