നീ വിടപറയുമ്പോൾ

നീലാകാശത്ത്‌ വർഷമേഘങ്ങൾ
വെള്ളാരം കല്ലുകളുമായ് കാത്തിരിക്കുന്നു
തെളിഞ്ഞ മാനം  കറുത്തുതുടങ്ങിയ
പുലരിയെന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു .

വെളിച്ചം മങ്ങിയ മുറ്റത്തെ മുല്ലപ്പന്തൽ
തൻ കണ്ണീർ വീണു ചിതറികിടക്കുന്നു
പോയരാവിൻ മഞ്ഞു തുള്ളികൾ കണ്ണ്
ചിമ്മികളിക്കുന്നു തൊടിയിലെ പുൽനാമ്പുകളിൽ .

മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞുകിടപ്പൂ ഒരു കളിയോടം
എന്റെ സ്വപ്നത്തിലിന്നലെ ഞാൻ കോർത്ത
മുത്തുമണികൾ ചിതറിയ പാതയോരത്ത്
നിന്റെ പാദമുദ്രകൾ ഉറഞ്ഞു കിടക്കുന്നു .

യാത്രയുടെ ആദ്യപാദത്തിൽ നിന്റെ മിഴികൾ
നിറയുന്ന കാഴ്ച ഞാൻ നോക്കി നില്ക്കെ
നിന്റെ ഹൃദയത്തിൻ ദ്രുതതാളം ചുണ്ടിലെ
വിതുമ്പൽ കൊണ്ട് നീ അമർത്തുന്നതും

വിറയ്ക്കും വിരൽത്തുമ്പാൽ മുടിയൊന്നൊതുക്കി
ഇടറും പാദങ്ങൾ വലിച്ചു വയ്ക്കേ
കരയാതിരിക്കാൻ മിഴികളടയ്ക്കാം ഞാൻ
ഒരുവേള അത് നിന്നെ പിന്തിരിപ്പിച്ചേക്കാം .
-----------------------ബി ജി എൻ വർക്കല ----