നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നതിനു ഉപാധികള്‍ ഇല്ല
ചുംബിക്കാന്‍ പരിധികളും ഇല്ല
കാണുന്നതിനു വിലക്കുകളും ഇല്ല .
പക്ഷെ നീ എന്തെ ഇത്ര അകലെ ആയിപ്പോയി ?
നിന്റെ മിഴികളില്‍ വിരിയുന്ന ശോശന്ന പൂവുകള്‍
നിന്നോട് ചോദിക്കുന്നുണ്ടാകും എന്തിനാണീ മൗനമെന്നു .
നിന്റെ അധരങ്ങള്‍ ചിലപ്പോള്‍ വിതുമ്പുന്നത് ,
എന്നെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു നഷ്ട ചുംബനത്തെ ആണ് .
നമുക്കിടയില്‍ അതൊന്നുമാത്രം വ്യെഥയാകുന്നു .
എന്റെ മനസ്സ് അറിഞ്ഞെന്ന പോലെ നീയെന്നെ നോക്കുന്നു .
നമ്മള്‍ ഒരു പൂവ് പോലെ ഭാരം കുറ ഞ്ഞവരാകുന്നു .
വാനിലേക്ക് ഉയരുന്നു അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ
ഇടയിലൂടെ കടന്നുവന്ന ഈ തെമ്മാടിക്കാടു
നമ്മെ എന്തെ ഇങ്ങനെ അകലങ്ങളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകുന്നു ?
------------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല -----------
No comments:
Post a Comment