ദുർവ്വാശി

പറഞ്ഞു തീർക്കാനാവാത്തത്ര ഗാഢവും ,
എന്നാൽ അർത്ഥമൊന്നുമില്ലാത്തതുമായ
എന്തോ ഒന്നു അവർക്കിടയിൽ ഉരുവായി...
അപ്പോൾ ആകാശം കറുത്തിരുണ്ടു പോയ്.
പെയ്തെന്നെയൊന്നു തണുപ്പിക്കെന്നു ഭൂമി
ഇനിയൊരു മഴയില്ലെന്നു വാശിയിൽ വാനം.
തണുവുമാറാതശാന്തമായ്പ്പുളയും ഭൂമിയും
പെയ്തു തോരാതെ വീർപ്പുമുട്ടിയ വാനവും
പരസ്പരം മുഖം നോക്കി കാലം കഴിക്കവേ
സമയനദിയൊഴുകിയങ്ങകന്നുപോയ്മൂകം.
....... * ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല * ......