Wednesday, February 18, 2015

ഒരു യാത്ര

പിറന്ന മണ്ണില്‍ നിന്നും മടങ്ങണം
ജീവന്റെ തിരി കെടുത്തിയകലണം
ഒടുവിലൊരു തിരിച്ചു വരവെന്ന
ചിന്തകള്‍ ഉയിരിടാതിരിക്കണം .

അണഞ്ഞു പോകും തിരിതന്‍ പുകയാല്‍
നിറയും കണ്ണുകള്‍ മറയ്ക്കണം
വൃഥാ ചിരിക്കണം പിന്തുടരം
മിഴികളെ നോക്കി വീശണം കരങ്ങള്‍ .

എടുക്കുവാനൊരു ഭാരവും
ചുമലിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലുമില്ലാതെ
വിടര്‍ത്തി വച്ച കരങ്ങള്‍ വീശി
തലയുയര്‍ത്തി അകലണം .

അഴിച്ചിടണം വേഷങ്ങള്‍
വസ്ത്രങ്ങള്‍ , ഗര്‍വ്വുകള്‍
കടങ്ങള്‍ തന്‍ ഭാണ്ഡങ്ങള്‍
നെഞ്ചിലെ സ്നേഹമെന്ന ഭാരവും .

പറയരുതൊരിക്കലുമൊരു മൊഴി
ഞാനിനി തിരികെ വരുമെന്നു.
പറയരുതൊരിക്കലും കാണാം
നമുക്കിനിയൊരിക്കലെന്നു .

അഴിച്ചു വച്ച പാദുകങ്ങള്‍
നിലവിളികള്‍ തന്‍ പാശങ്ങള്‍
ചുംബനത്തിന്റെ ചൂടുകള്‍
മാറിലൂറുന്ന അമൃതം
ഒന്നും തിരികെ നടത്തുവാന്‍ കഴിയാത്ത
യാത്ര പോകണമിനിയെനിക്കൊന്നു

പിന്‍വിളികള്‍ കേള്‍ക്കാത്ത
തടഞ്ഞു നിര്‍ത്തുവാന്‍ കഴിയാത്ത
പ്രണയത്തിന്റെ നോവില്ലാത്ത
ഇരുട്ടിലേക്ക് യാത്ര പോകണമെനിക്കിനി.
-------------------------------ബിജു ജി നാഥ്


No comments:

Post a Comment