സൂര്യനുദിക്കുമ്പോള്‍
ഞാനണിയുന്നു എന്റെ നല്ല മുഖം .
സുന്ദരമായ ഈ മുഖത്ത്
ഭൂമിയിലെ കരുണയും
സ്നേഹവും
സഹാനുഭൂതിയും
നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി തൂകുന്നുണ്ട് .
സന്ധ്യ കടന്നു വരുമ്പോള്‍
മടുപ്പ് തോന്നി ഞാനിതഴിച്ചു വയ്ക്കും
പ്രണയത്തിന്റെ
നനുത്ത നൂലുകള്‍ കൊണ്ട്
ഞാനൊരു ചിലന്തി വല കെട്ടും .
ഇരകാത്തിരിക്കുന്ന
എന്നിലെ പ്രകാശത്തിലേക്ക്
മഴപ്പാറ്റകള്‍ ചിലതെത്തിനോക്കും .
രാത്രി കനക്കുമ്പോള്‍
പ്രണയത്തിന്റെ മുഖംമൂടിയഴിഞ്ഞു വീഴും .
കാമത്തിന്റെ ഉഷ്ണം
മുഖമാകെ പടരുമ്പോള്‍
രാത്രി വീര്‍പ്പുമുട്ടി കിതയ്ക്കും .
വലയില്‍ തടഞ്ഞോരിരയില്‍
സ്ഖലിതകാവ്യം രചിച്ചു
മയങ്ങുമ്പോള്‍
എന്നില്‍ ഒരു ശിശുവിന്റെ മുഖമാണ് .
വീണ്ടും പുതിയ പ്രഭാതത്തിലേക്ക്‌
പുതിയ മുഖം അണിയാന്‍ കൊതിച്ചു
ഞാനുറക്കത്തിലേക്ക് ....
----------------ബി ജി എന്‍
No comments:
Post a Comment