ചിത്രാംഗദ

മണ്ണിനെ പ്രണയിച്ചവൾ
മനസ്സിൽ കാടിനെ കാമിച്ചവൾ.
ഹൃദയത്തിൽ കടലിനെ സ്നേഹിച്ചവൾ
ജീവിതത്തിൽ നിശബ്ദതയെ പ്രാപിച്ചവൾ
അവൾ ചിത്രാംഗദ.

ഒരു തൈ നടുമ്പോൾ
ഒരു തണൽ നടുന്നെന്നു പറഞ്ഞവൾ.
മണ്ണിന്നരഞ്ഞാണം പോലെൻ പുഴകൾ
അവയെ തിരികെ തരാൻ കേഴുന്നു.

വിഷഫല ഭോജ്യത്താൽ
കെട്ടുപോം മുകുളങ്ങളിൽ വേദനിപ്പോൾ.
കാടുവളർത്തി,
കായ് കറി വളർത്തിയും
മണ്ണിൽ കമിഴ്ന്നു വീണു
കവിതയിൽ പ്യൂപ്പയായി പുനർജനി തേടുന്നു.

ഒരു കാടിൻ തണുപ്പിലേക്ക് ,
ഒരു കടലിൻ ഇരമ്പലിലേക്ക്
ഒരു വയലേലതൻ പച്ചപ്പിലേക്ക്
നഗ്നയായി പരിലസിക്കാൻ കൊതിപ്പവൾ.

എനിക്കറിയാം
അവൾ നിങ്ങളിലുണ്ട്.
അവളെ നിങ്ങളറിയും
എങ്കിലും നാം മൂകമായി
മാമൂലുകൾക്ക് വശംവദരാകുന്നുവല്ലോ.
                              ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല