കടമെടുത്തീടുന്നു
നിൻ നിലാപ്പുഞ്ചിരി.
പണയമായെടുത്തുകൊൾക
നീയെൻ ഹൃദയവും.
അണയാതെ കാത്തിടാം
മഴമേഘങ്ങൾക്കു നല്കാതെ
ഒരു കൊടുങ്കാറ്റിനും
അണയ്ക്കുവാനാകാതെ
ഒരു തിരകൾക്കും
കവരുവാനാവാതെ
കരുതിടാം
ജീവന്റെ കണിക
നിലയ്ക്കും വരേയ്ക്കുമേ .
പകരം ചോദിപ്പൂ
കഴിയുമോ നിനക്കിന്നീ
പണയവസ്തുവെ
നിറ മനസ്സാലെ
സ്വീകരിച്ചീടുവാൻ ......
................ ബിജു ജി നാഥ്
മനോഹരം
ReplyDeleteനന്നായിട്ടുണ്ട് കവിത
ReplyDeleteആശംസകള്