മധുരമീ ജീവിതം

മരണമേ നീയെത്ര മധുരമാം ചിന്തയായ്
അലിയുകയാണെന്റെ ധമനി തോറും.
അടവിയിലകപ്പെട്ട ചിന്തകൾ
ക്രൂരമാം നേരിന്റെ
അഴിമുഖമെത്തി വിശ്രമിക്കുമ്പോൾ
മരണമേ നീയെത്ര മധുരമാം ചിന്തയാൽ
മരുവുകയാണെന്റ നാഡികളിൽ.
ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞൊരു ശാഖിയിൽ
ജീവന്റെ ഇലയനക്കങ്ങൾക്ക് ചെവികൊടുത്തിന്നു ഞാൻ
ഇരവുകൾ പകലുകൾ എണ്ണുവാനരുതാതെ
ഇവിടെയുണ്ടിപ്പോഴും ജീവനോടെ.
കനലില്ല കണ്ണീർ മണിയില്ല
പ്രണയമാം ദുരയും കാണ്മതില്ല
രതിയുടെ നിശാഗന്ധി വിരിയുന്ന
ഗന്ധമോ
നിലാവിന്റെ തണലോ കൂടെയില്ല
കൂടെയുണ്ടെപ്പോഴും നീയെന്ന തണലെന്നു
കൂടയില്ല ചിന്തയിലെങ്ങുമിന്നു.
നീയാം നഭസ്സിന്റെ തണലിൽ മയങ്ങുന്ന
കാലവും അകലുന്നു മായയായ്
............................ ബിജു ജി നാഥ്