സാഫല്യം

പ്രണയത്തിന്റെ അദൃശ്യ വിരലാൽ
നീ തൊട്ടതെന്റെ ഉൾത്തടത്തിൽ!
പിന്നെ വേലിയേറ്റമായിരുന്നു.
നീയാം കരയെ പുണർന്നു,
പടർന്നു
എന്നിലേയ്ക്കാവാഹിക്കാൻ
ത്വരമൂത്ത പടയോട്ടം .
കുതിച്ചും കിതച്ചും
നിന്നരികിലെത്തുവാൻ .
ഒടുവിൽ
നിന്നിലെത്താനാവാതെ
കാലദശാസന്ധിയിൽ
ദിശതെറ്റിയ മഴുവേറ്റ്
ഞാൻ അവസാനിക്കുമ്പോൾ
എന്നിൽ പടരുന്ന പൂക്കളത്തിൽ
നീ വയ്ക്കണം
ഒരു വെളുത്ത പനിനീർ പൂവ് .
അതിലൂടെ നിന്റെമുലച്ചുണ്ടിൻ
ചെറുചൂടു ഞാനറിയും .
അതിലൂടെ
നിന്റെ ഹൃദയത്തിലേയ്ക്ക്
ഞാനലിയും .
-------------ബിജു ജി നാഥ്