ഇനിയും ജനിക്കാന്‍ ജനനമില്ലെങ്കിലും
മരിക്കും വരേയ്ക്കും പ്രണയിക്കണം നാം .
ഇരുള്‍കവര്‍ന്നെടുത്തു പറന്നകലുമ്പോഴും
ചുണ്ടില്‍ പ്രണയത്തിന്‍ മധുരമുണ്ടാകണം
കരയുവാനിരുളിനെ സ്നേഹിക്കും പകലി-
ന്റെ പരിഭവം കേട്ട് മരവിച്ച മനസ്സേ
വേദനയറുത്തുയിരിനെ വളര്‍ത്തുമ്പോള്‍
കാണാതെപോകരുതീ മഞ്ഞുതുള്ളിയെ .
ഒരുനോക്കു കാണുവാന്‍ പരിഭവത്താ-
ലൊരു കളിവാക്കു ചൊല്ലുവാന്‍ കഴിയാതെ
മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്നൊരു വേഴാമ്പലിന്നു
കരയുവാന്‍ മറന്നു മിഴിതാഴ്ത്തിടുന്നു
പിടയുന്ന മാനസം പിളര്‍ന്നെടുത്തിന്നു
കണിയായ് വച്ചു പതിയെ മടങ്ങുന്നു .
കതിരുകള്‍ വാടിയ പാടവരമ്പിലൂടടയാള -
മില്ലാതകലുന്ന നിഴല്‍പോലെ ഞാന്‍!
------------------------ബി ജി എന്‍
No comments:
Post a Comment