തെരുവു വിളക്കിന്റെ മങ്ങിയ വെളീച്ചം അണയുന്നു .

 വിഷാദം നിഴൽ വിരിക്കുന്ന സായംസന്ധ്യകൾ
വികാരം തിരമാലയാകുന്ന കടൽത്തീരങ്ങൾ
മനസ്സിൽ വിരിയുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ പൂക്കളീൽ
മധുരം നൂൽനൂക്കുന്ന നിന്റെ പുഞ്ചിരിത്തിളക്കം...!

കണ്ണുനീർത്തുള്ളിയിൽ സമുദ്രം തീർക്കുന്ന
കടമകൾ തൻ പാഴ്മരുഭൂമികൾ താണ്ടി ഞാൻ
കാമനകളെ ഇരുളീൽ പൊതിഞ്ഞുവച്ചു
നിന്റെ സ്നേഹം വിലയ്ക്കുവാങ്ങീടാം വ്രിഥാ.

നിഴലുകൾ പാത വിരിയിച്ച പാതയോരങ്ങൾ
മറഞ്ഞുപോയെന്നതറിയാമെങ്കിലും
സായാഹ്നകുട തണൽ വിരിച്ച ഭോജനശാലകൾ
നിലാവെളിച്ചം കെടുത്തിയെന്നാകിലും .

ഇരുണ്ട സംഗീതശാലകളിൽ അമർന്നടങ്ങിയ
ശീൽക്കാരങ്ങൾ മൗനമാചരിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും
വിറപൂണ്ട നിൻ വിരലുകൾ എന്നെ വിട്ടുപോയ
പുലരി മറക്കുവാനാകാതെ കരളീനെ നുറുക്കുന്നു.

ആകാശകൂടകെട്ടിയ നാൽക്കവലകളിൽ
നിശയുടെ പരാഗങ്ങൾ പടർന്നു ചിതറുംബൊഴും
മുഷിഞ്ഞഗന്ധം വിടർത്തുന്ന തെരുവിന്റെ
അടഞ്ഞ സങ്കടക്കടലായി ഞാനലിയുമ്പൊഴും

നിന്റെ ഗദ്ഗദം നിറഞ്ഞ മിഴികളിലെ നനവും
നിന്റെ അധരങ്ങളിലെ ചുവപ്പിന്റെ തടിപ്പും തിരഞ്ഞു
മറക്കുവാൻ കഴിയാത്ത ഓർമ്മകളുടെ ഭാരത്താൽ
നെഞ്ചകം വിങ്ങി എൻ  രാവുകൾ പിടഞ്ഞുവീഴുന്നു.
----------------ബി ജി എൻ വർക്കല ----------------------