വിശറിത്താളാല്‍ ഉഷ്ണമകറ്റി
കോസടിയില്‍ നടുനിവര്‍ത്തി കിടര്‍ന്നോരാ -
കളിയടക്ക താംബൂലത്തില്‍ മടക്കി
ലാഘവത്തോടെ കവിളിലോതുക്കി കൊണ്ട്
ധ്രിതരാക്ഷ്ട്രര്‍ചോദിപ്പൂ സഞ്ജയനോട്
പറയൂ കുരുക്ഷേത്രയില്‍ എന്താണവസ്ഥ ?
കാലൊടിഞ്ഞ സോഡാഗ്ലാസ്സ് കണ്ണട
മൂക്കിലെക്കമര്‍ത്തി വച്ചുകൊണ്ടാ
നരച്ച കണ്പീലികള്‍ വിടര്‍ത്തി
കൈപ്പടം മറയാക്കി നോക്കുന്നു സഞ്ജയന്‍
നീലാകാശത്തിന്‍ കടലിനിന്നും ഭൂമിയിലേക്കായ്‌
മറ്റൊരു കൃഷ്ണപ്പരുന്തിന്‍ കൂര്‍ത്ത ദ്രിഷ്ടിയാല്‍ .
വാക്കുകളിടറിപരക്കുന്നു , ഗദ്ഗദം
നോക്കിടുന്നു ധാര്‍ത്രരാക്ഷ്ട്രന്‍ തന്‍
പീളകെട്ടും കണ്‍തടങ്ങളില്‍ വിരിയും
നിര്‍ജ്ജീവമാം കുതൂഹലങ്ങളെ .
ഉഷ്ണവാതം തളര്‍ത്തും മനസ്സിന്റെ
കാറ്റ് മൂളും കഠിനരോദനങ്ങളാല്‍
ചവച്ചിറക്കും പോലെ അരഞ്ഞു വീഴുന്നു
നേര്‍ക്കാഴ്ച്ചയിലെ കുരുക്ഷേത്ര ഭൂവുതന്‍
പോര്‍നിലത്തില്‍ പൂഴിമണ്ണിലായ്‌
ചിതറിവീഴും ചോരത്തുള്ളികള്‍ .
പിടയ്ക്കുന്ന മാംസത്തുണ്ടുകള്‍ നോക്കി
എണ്ണിയാര്‍ക്കുന്നുണ്ടക്ഷരമാലകള്‍ .
ഒത്തു തീര്‍പ്പിന്‍ മേശപ്പുറങ്ങളില്‍
ഭ്രാതാക്കള്‍ തന്‍ സംവാദങ്ങില്‍
തുളവീഴുന്ന നെഞ്ചകം നോക്കിയാ -
തുളുമ്പാത്ത നയനങ്ങള്‍ പിടചിടുന്നു.
കൂട്ടുപോകുന്ന തോഴന്റെ കഴുത്തിലെ -
ക്കാഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു കഠാരപിടിവരെ ,
നിദ്ര തൂകും പതിതന്‍ ശിരസ്സിലെക്കാ-
ഴ്ന്നു വീഴുന്നു കൂടങ്ങള്‍ ശക്തമായ്‌ .
കാലുറയ്ക്കാതെ മുന്നില്‍നിന്നാടുന്ന
താതന്‍ തന്നുടെ ശിരസ്സ്‌ പിളര്‍ക്കുന്ന
പുത്രനെ നോക്കി പൂവൃഷ്ടി തൂകുന്ന
ജനനി തന്‍ മുഖം പൂര്‍ണ്ണേന്ദുപോലെയും ,
ലഹരി പൂകിയ പുത്രന്റെ കാലുകള്‍
പാല്കുടിച്ചോരാ മാറില്‍ പതിക്കവേ
വെട്ടി വീഴ്ത്തുന്നു മാതൃത്വ ഭാവങ്ങള്‍
ദുഖഭാവമേതുമില്ലാതെ
നിര്‍വ്വികാരം മൌനമുടക്കുന്നു.
കാല്പിടിച്ചതാ ച്ചുഴറ്റിയെറിയുന്നു
ശലഭങ്ങളെ ജലാശയങ്ങളില്‍ ,
അറ്റു വീഴുന്ന കബന്ധങ്ങള്‍ തന്‍ മുഖം
ഉറ്റവര്‍ തന്റെ നിഴല്‍വീണ ചിത്രങ്ങള്‍ .
കാഴ്ചകള്‍ തന്‍ ഘോരവിപിനത്തില്‍ ,
ക്രൌര്യതയില്‍ മനോനില തെറ്റുമാ -
കാല്‍ക്കല്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ പിടച്ചു വീഴവേ ,
കണ്ടു സന്ജയനാ വൃദ്ധമുഖത്തായ്‌
ചാലുകീറിയൊഴുകും ചോരയാ -
കുഴിയിലാണ്ട മിഴികളില്‍ നിന്നുമേ .
സ്ഫടികമായ്‌ ഒരു നേര്‍ത്ത നിശബ്ദതയായ്‌
ജീവനിതാ പറന്നകലും പോലെ
-
----------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല ----
കോസടിയില്‍ നടുനിവര്‍ത്തി കിടര്‍ന്നോരാ -
കളിയടക്ക താംബൂലത്തില്‍ മടക്കി
ലാഘവത്തോടെ കവിളിലോതുക്കി കൊണ്ട്
ധ്രിതരാക്ഷ്ട്രര്‍ചോദിപ്പൂ സഞ്ജയനോട്
പറയൂ കുരുക്ഷേത്രയില്‍ എന്താണവസ്ഥ ?
കാലൊടിഞ്ഞ സോഡാഗ്ലാസ്സ് കണ്ണട
മൂക്കിലെക്കമര്‍ത്തി വച്ചുകൊണ്ടാ
നരച്ച കണ്പീലികള്‍ വിടര്‍ത്തി
കൈപ്പടം മറയാക്കി നോക്കുന്നു സഞ്ജയന്‍
നീലാകാശത്തിന്‍ കടലിനിന്നും ഭൂമിയിലേക്കായ്‌
മറ്റൊരു കൃഷ്ണപ്പരുന്തിന്‍ കൂര്‍ത്ത ദ്രിഷ്ടിയാല്‍ .
വാക്കുകളിടറിപരക്കുന്നു , ഗദ്ഗദം
നോക്കിടുന്നു ധാര്‍ത്രരാക്ഷ്ട്രന്‍ തന്‍
പീളകെട്ടും കണ്‍തടങ്ങളില്‍ വിരിയും
നിര്‍ജ്ജീവമാം കുതൂഹലങ്ങളെ .
ഉഷ്ണവാതം തളര്‍ത്തും മനസ്സിന്റെ
കാറ്റ് മൂളും കഠിനരോദനങ്ങളാല്‍
ചവച്ചിറക്കും പോലെ അരഞ്ഞു വീഴുന്നു
നേര്‍ക്കാഴ്ച്ചയിലെ കുരുക്ഷേത്ര ഭൂവുതന്‍
പോര്‍നിലത്തില്‍ പൂഴിമണ്ണിലായ്‌
ചിതറിവീഴും ചോരത്തുള്ളികള്‍ .
പിടയ്ക്കുന്ന മാംസത്തുണ്ടുകള്‍ നോക്കി
എണ്ണിയാര്‍ക്കുന്നുണ്ടക്ഷരമാലകള്‍ .
ഒത്തു തീര്‍പ്പിന്‍ മേശപ്പുറങ്ങളില്‍
ഭ്രാതാക്കള്‍ തന്‍ സംവാദങ്ങില്‍
തുളവീഴുന്ന നെഞ്ചകം നോക്കിയാ -
തുളുമ്പാത്ത നയനങ്ങള്‍ പിടചിടുന്നു.
കൂട്ടുപോകുന്ന തോഴന്റെ കഴുത്തിലെ -
ക്കാഴ്ന്നിറങ്ങുന്നു കഠാരപിടിവരെ ,
നിദ്ര തൂകും പതിതന്‍ ശിരസ്സിലെക്കാ-
ഴ്ന്നു വീഴുന്നു കൂടങ്ങള്‍ ശക്തമായ്‌ .
കാലുറയ്ക്കാതെ മുന്നില്‍നിന്നാടുന്ന
താതന്‍ തന്നുടെ ശിരസ്സ്‌ പിളര്‍ക്കുന്ന
പുത്രനെ നോക്കി പൂവൃഷ്ടി തൂകുന്ന
ജനനി തന്‍ മുഖം പൂര്‍ണ്ണേന്ദുപോലെയും ,
ലഹരി പൂകിയ പുത്രന്റെ കാലുകള്‍
പാല്കുടിച്ചോരാ മാറില്‍ പതിക്കവേ
വെട്ടി വീഴ്ത്തുന്നു മാതൃത്വ ഭാവങ്ങള്‍
ദുഖഭാവമേതുമില്ലാതെ
നിര്‍വ്വികാരം മൌനമുടക്കുന്നു.
കാല്പിടിച്ചതാ ച്ചുഴറ്റിയെറിയുന്നു
ശലഭങ്ങളെ ജലാശയങ്ങളില്‍ ,
അറ്റു വീഴുന്ന കബന്ധങ്ങള്‍ തന്‍ മുഖം
ഉറ്റവര്‍ തന്റെ നിഴല്‍വീണ ചിത്രങ്ങള്‍ .
കാഴ്ചകള്‍ തന്‍ ഘോരവിപിനത്തില്‍ ,
ക്രൌര്യതയില്‍ മനോനില തെറ്റുമാ -
കാല്‍ക്കല്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ പിടച്ചു വീഴവേ ,
കണ്ടു സന്ജയനാ വൃദ്ധമുഖത്തായ്‌
ചാലുകീറിയൊഴുകും ചോരയാ -
കുഴിയിലാണ്ട മിഴികളില്‍ നിന്നുമേ .
സ്ഫടികമായ്‌ ഒരു നേര്‍ത്ത നിശബ്ദതയായ്‌
ജീവനിതാ പറന്നകലും പോലെ
----------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല ----
