ചില നേരങ്ങളിൽ ചില മനുഷ്യർ

ചില നേരങ്ങളിൽ ചില മനുഷ്യർ

...........................................................

ചിലപ്പോൾ, അവൾ വരിക പൊടുന്നനെയാകും.

വിടർന്ന മുലകളുടെ വിടവു കാട്ടി

അലസം പുഞ്ചിരിച്ചവൾ കമിഴ്ന്ന് കിടക്കയാകും.

മറ്റാെരു കവിതയുടെ തുടക്കത്തിലാകും ഞാനപ്പോൾ...

അതോ ചിരകാല ദുഃഖത്തിൻ്റെ 

ആഴക്കടലിലാവാം.

മറ്റു ചിലപ്പോൾ കടമകളുടെ ഗിരിശൃംഗമേറുകയാകും.

എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ച്,

അവൾടെ നിറമാറിലേക്ക് മടങ്ങും ഞാൻ.

മുലകളുടെ സൗന്ദര്യം നുകർന്ന്

മുലക്കണ്ണുകളുടെ മധുരം രുചിച്ച്

പ്രപഞ്ചം മറന്നു തുടങ്ങുമ്പോൾ 

അവൾ, ഒന്നും പറയാതെ മടങ്ങും.

പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഞാൻ

വളരെ ദുഃഖത്തോടെ

നിരാശയോടെ തിരിച്ചു നടക്കാൻ വിഷമിക്കും.

ചിലപ്പോൾ,

പച്ച വെളിച്ചം കാണുമ്പോൾ 

അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഞാനടുക്കും.

ദീർഘമായ ഇടവേളയുടെ കാരണം,

എൻ്റെ നേർക്കുള്ള അനിഷ്ടമായ് ഞാൻ ഗണിക്കും.

സുഖവിവരത്തിൻ്റെ ഊഷ്മളതയാകും

അപ്പോഴെൻ്റെ ഉള്ളിലാകെ.

ഒരു ഞൊടിയിൽ എല്ലാം മാറും.

എനിക്കിവിടെ നിന്നോട് കളിപറയാനല്ല നേരം.

ഞാനൊരു കൗമാരക്കാരിയല്ലന്നും

നീയൊരു പക്വതയുള്ള എഴുത്തുകാരനാണെന്നും 

അവൾ ഓർമ്മിപ്പിക്കും.

നിനക്ക് കാമം തോന്നുമ്പോൾ ഒക്കെയും 

എനിക്കതു പൂർണ്ണമാക്കാൻ ബാധ്യതയില്ലായെന്നും

ഞാനുമൊരു മനുഷ്യജീവിയാണെന്നും '

അവൾ കാർക്കശ്യമേറും സ്വരത്താൽ ഓർമ്മപ്പെടുത്തും.

കാരണമറിയാത്തൊരു വിഷാദത്താൽ

തെറ്റു ചെയ്യാതൊരു കുറ്റവാളിയായതിൽ

ഓർത്ത് നൊന്തു ഞാൻ മാപ്പു പറയും.

ഇനി വരില്ലെന്ന വാക്കിൽ 

പതിയെ പിന്തിരിയും.

അപ്പോഴും പക്ഷേ എനിക്ക് മനസ്സിലാകില്ല.

എൻ്റെ തെറ്റെന്തായിരുന്നു എന്നും

ഞാൻ എന്തെന്നും ....

@ബിജു ജി. നാഥ്