അടയാളം

അടയാളം

.................

ദുരൂഹതയുടെ മൗനത്തിൽ

ജീവിതത്തിനർത്ഥം ഒളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാകണം

ഉഷസ്സിൻ്റെ കണ്ണുവെട്ടിച്ചു

ഇരുള് നടന്നകന്നത്.

പകൽനക്ഷത്രങ്ങൾ ചിരിക്കുകയും

കടലലകൾ കരയുകയും ചെയ്യുന്ന

വിജനമായ തുരുത്തുകളെ സ്വപ്നം കാണുകയും

മഞ്ഞമണൽസമുദ്രത്തിലേക്ക്

കൊടിയവിഷവുമായി ഇഴഞ്ഞു പോകുകയും 

അനന്തരം സ്മൃതിയാകുകയും ചെയ്യുന്നത്.

ചരിത്രത്തിൻ്റെ കൗതുകം പോലെ,

വഴിതെറ്റിയ ഏതോ സഞ്ചാരി

ഉണങ്ങിയ അസ്ഥിത്തുണ്ടുകളിൽ

പൊതിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന കറുത്ത തൊലിക്കൂടിനെ നോക്കി

ഒരിക്കൽ പ്രണയമെന്ന് വിളിച്ചേക്കാം.

ഇലകൾ തളിർത്തു തുടങ്ങുന്ന 

ഗാഫ് മരശിഖരത്തിലപ്പോൾ

നിശബ്ദം ഒരു കിളിയിരുന്ന് വെയില് തിന്നുന്നുണ്ടാകും.

.... ബി.ജി.എൻ വർക്കല