Wednesday, November 7, 2012

ശൂന്യമായ നിലാവ്‌

നിന്നെ കാണുമ്പോള്‍ മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ മിഴികളില്‍
നിലാവിന്റെ നീല വെളിച്ചം കരിമ്പടം പുതച്ചു കടന്നു വന്നിരുന്നത് .
നിന്റെ മേനിയിലെ കയറ്റിറക്കങ്ങളെ
ഒരു സഞ്ചാരിയെ പോലെ ഞാന്‍ നടന്നു തീര്‍ത്തു .

പ്രണയനദിയുടെ രണ്ടു കരകളില്‍ ആയിരുന്നു നമ്മള്‍
വെള്ളി വെളിച്ചം നിറഞ്ഞ നദീജലത്തില്‍
വെള്ളാരം കല്ലുകളും പരല്‍ മീനുകളും ഉമ്മവച്ചു നടന്നു
ഉണക്കിലമരങ്ങള്‍ കണ്ണടച്ചു ചിരിയോടെ ഒഴുകിനീങ്ങി

നിന്നെ അറിയാനും നിന്നില്‍ അലിയാനും ആണ്
ഈ നദി ഞാന്‍ നീന്തിക്കയറിയത്
പക്ഷെ ശൂന്യമായ നിന്റെ നിഴലാണ്
ഈ മണല്‍ത്തീരം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്

ഇപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അറിയുന്നു പ്രണയം ഒരു കളവാണ്
അടുക്കുമ്പോള്‍ അകലുന്ന മരൂപ്പച്ച മാത്രം ..!
-------------ബി ജി എന്‍ വര്‍ക്കല ------------------

No comments:

Post a Comment