സ്വാതന്ത്ര്യം സമത്വം സാഹോദര്യം
......................................................
നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുറന്നു വച്ചു നീ
ചിരിപ്പതെന്തിനായ് പ്രഭാതപുഷ്പമേ!
കനിവെഴാത്തൊരീ സമസ്തലോകവും
ത്യജിച്ചതല്ലയോ നിൻ മൃദുത്വമേനിയേ.
പടർന്നുകേറുവാൻ ഇല്ല ശാഖികൾ
താങ്ങി നില്ക്കുവാൻ തണ്ടുമില്ലഹോ!
ഇഹത്തിലാരുമേയില്ല വാഴ്ത്തുവാൻ
പിന്നെയെന്തിനായ് നീ പിറപ്പു വീണ്ടുമേ!
അതിവിദൂരമാം ജനസഞ്ചയങ്ങളിൽ
അതീവ ദുഃഖമാണിതൾ വിടർപ്പതും.
സുഗന്ധപൂരിതം ,നിറക്കൂട്ടുമെങ്കിലോ
മറിഞ്ഞുമാഞ്ഞേനേ തവതലവരയതേ.
എതിർത്തുനില്ക്കുവാൻ മനമതില്ലയോ
രണ്ടുവാക്കതിൻ മുനയെറിഞ്ഞു നീ
തടുത്തുനിർത്തുവാൻ ബലമതേറിയോൾ!
നിനക്ക്ങ്ങളിൽ നിനക്ക് കറുപ്പത്രേ
ചിലയിടങ്ങളിൽ നീ വെളുത്തതാണല്ലോ
മുകുളമാണ് നീ, മലരുമാണ് നീ
കവി പറഞ്ഞിടും വീണപുഷ്പവും.
ഉടുപുടവ നീ പൊതിഞ്ഞു വയ്ക്കിലും
ഉടലുമുഴുവൻ നീ വെളിയിലിടുകിലും
കാരിരുമ്പു പോൽ നീ കടുത്തതാകിലും
പൂവുടൽ പോൽ സ്നിഗ്ധമാകിലും
പരുപരുത്തൊരു ചരൽക്കല്ലാകിലും
നിനക്കു വിധിച്ചതീ നരകജീവിതം !!!
കുടഞ്ഞെറിക നീ ഈ അടിമജീവിതം
കടന്നു കേറുക നിന്നവസരങ്ങളിൽ,
നല്ക വേണ്ടിനി തെല്ലും ദയവികാരങ്ങൾ
പങ്കിടാത്തൊരാ അവകാശങ്ങളിലൊന്നും.
ഓർത്തു വയ്ക്കുക എന്നുമൊന്നുമാത്രമേ
നമുക്കൊരേ ഭൂമി ഒരൊറ്റ വാനവും.
ഞാനും നീയുമേ രണ്ടല്ല ജീവികൾ
ഇല്ല നമ്മിലോ വലുപ്പചെറുപ്പങ്ങൾ.
നീയൊരിക്കലും എനിക്കല്ല നേതാവ്
നമ്മൾ ഒന്നായി ചേർന്നൊരീ ലോകത്തിൽ
എന്തിനായ് തീർപ്പൂ മതിലുകൾ വൃഥാ .
............ ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല
No comments:
Post a Comment