പുരാവസ്തു

നമുക്കിടയിൽ അദൃശ്യമായ
ഒരു തിരശ്ശീലയുയരുന്നുവല്ലോ.
അകലങ്ങളുടെ അകലം കൂടി
നാമിരു കരകളിലേക്ക് പോകുന്നു.
രണ്ടു ലോകങ്ങളിൽ നമ്മുടെ
ആകാശങ്ങൾ അതിരു തീർക്കുന്നു .
പരസ്പരം കണ്ടും കാണാതെ
ഭാവിച്ചും നാമിന്നു മതിലുയർത്തുന്നു.
വാക്കുകൾക്കും വരികൾക്കും
ഇടയിൽ ഹിമാനികൾ തൻ പ്രവാഹം.
എവിടെയോ കണക്കുകൾ പിഴച്ചു -
നാമൊരു കവചമണിയുന്നുവോ?
തുറന്ന മനസ്സുകൾക്ക് മുന്നിൽ
അടഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങൾ കണ്ടും
പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ വെറുമൊരു
പഴയകഥ പോലെ സ്മരിക്കുന്നു.
ഇനി മടങ്ങുക നീ നിന്റെ ചിതയിൽ
സ്വയമെരിഞ്ഞടങ്ങുകെന്നു നീ
പറഞ്ഞു തിരികെ നടക്കുന്നുവോ യീ -
വഴിയരികിൽ നിന്നെൻ ഹൃദയമേ ..!
....... ബിജു ജി നാഥ് വർക്കല ......