സ്വപ്നഗേഹത്തിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കവേ !.
മുന്തിരിച്ചോപ്പിൻ്റെ നേർത്ത നിറം തൂകും
സുന്ദരിപ്പെണ്ണേ നിൻ്റെ ചുണ്ടുകളിൽ
കണ്ണടച്ചുമ്മ വയ്ക്കും കാറ്റിൻ
കുസൃതിക്ക് ഞാനെന്തിന് വേവുന്നതിങ്ങനെ.
ഇല്ലയെന്നുത്തരം തന്നു നീ എന്നുമെൻ
കള്ളത്തരങ്ങൾക്ക് വേലി കെട്ടീടുമ്പോൾ
ഒന്നടുത്തെത്തിയാ കരാംഗുലികൾ
ചുണ്ടിലായ് ചേർത്തുമ്മ വച്ചീടട്ടെ ഞാനും.
കൂമ്പി വിടരും മിഴികൾ മറച്ചു നീ
ദൂരെയെങ്ങോ നോക്കുന്ന വേളയിൽ
വർദ്ധിതമാം വേഗത്തിൽ ഉയർന്നു താഴു-
മാ ചിത്രകൂടങ്ങൾക്ക് കാവലായ് ഞാൻ.
എത്ര നാണം നിറഞ്ഞാലുമിക്കവിൾ
ഇല്ലിനിയും ചുവക്കുവാൻ ചെന്തീ നിറം
പൂണ്ട സന്ധ്യാംബരം പോലെങ്കിലും
തൊട്ടു നോക്കുവാൻ വെമ്പുന്നൊരെൻ മനം.
കണ്ടറിയുക നീയെൻ പ്രിയേ
നിൻ കണ്ണിണകൾ നല്കുന്ന സത്യത്തെ
വിട്ടിടരുതീ യിരുട്ടിലിന്നെന്നെ നീ
കഷ്ടമാണത് നീന്തിക്കടക്കുവാൻ....
@ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല
No comments:
Post a Comment