പൊയ്മറഞ്ഞുവോ നീയെന്‍ വസന്തമെ

ഓര്‍മ്മകളില്‍ വീണലിയുന്നൊരു മഞ്ഞുതുള്ളിയായ് 

കാറ്റില്‍ അലിഞ്ഞലിഞ്ഞു തീരുന്നൊരു നറുമണമായ് 

കണ്ണുകളില്‍ മിന്നിമറയുന്നൊരു നഷ്ടപ്രണയമായ് 

എന്നില്‍ നിന്നും പോയി മറയുന്നുവോ നീ?

വസന്തമേ! 

കനകാംബരപ്പൂവു ചൂടിയ നിന്നളകങ്ങളിൽ, 

പട്ടുനൂല്‍ അലങ്കരിച്ച നിന്നുടയാടകളിൽ,

കണ്‍മഷി കളമെഴുതിയ വിടര്‍ന്ന മിഴികളില്‍ 

നിന്റെ വന്യസൗന്ദര്യം പടര്‍ന്ന് കയറുമ്പോഴും

ഒന്നു തൊടാനാകാതെ പോകുന്നുവോ.!

വിട പറയാൻ കൊതിച്ചൊരു മരത്തിൻ

ശാഖിയിൽ പിടഞ്ഞു ഞാന്നു കിടക്കും

ഒരു കാറ്റിൻ്റെ തലോടൽ കൊതിക്കുമീ

ഇലയാണിന്ന് ഞാൻ നിനക്കോമലേ...

വിജനമാം വഴിത്താരകളിൽ എവിടെയോ

കൊഴിഞ്ഞു വീണലിഞ്ഞു പോകുന്നു ഞാൻ.

ഗന്ധമില്ലാതൊരു കാറ്റിൻ്റെ കരങ്ങളിലേറി

നിന്നെ പരിരംഭണം ചെയ്യുന്നു ഗൂഢം.

യൗവ്വനത്തിൻ്റെ കുതിപ്പും കിതപ്പും നിൻ്റെ

പാതകൾ സുരഭിലമാക്കുന്നതറിയുമ്പോഴും

നുരയൊലിപ്പിച്ചു മുടന്തിയോടും കുതിര ഞാൻ

നിന്നരികിലൊരു നാളുമെത്തിടാനാകാത്തോൻ.

@ബിജു ജി.നാഥ്