നിന്നെക്കുറിച്ച്...
എഴുതാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ
എന്നെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട്
നിൻ്റെ നീൾമിഴികൾ നിറയുന്നു.
ഞാൻ എഴുതുമ്പോൾ
അത് മറ്റാർക്കോ വേണ്ടിയെന്ന്
നീ ഭയക്കുന്നു.
വരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ
എന്നെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട്
നീ പരിഹാസം ചൊരിയുന്നു.
എൻ്റെ രതിറാണിമാരുടെ
ഉടലളവുകൾ ഞാൻ പകർത്തുകയാണ്
എന്ന് നീ പരിഭവിക്കുന്നു.
പാടാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴൊക്കെ
എന്നെ തടഞ്ഞു കൊണ്ട്
നീ ദേഷ്യപ്പെടുന്നു.
എൻ്റെ സ്വരം നീ മാത്രം കേൾക്കണ്ടതാണ്
എന്ന് നീ അവകാശപ്പെടുന്നു.
നിന്നോട് മിണ്ടാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ
നിന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ
നിന്നെ പ്രണയിക്കാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ
നീ എന്നെയുപേക്ഷിച്ചു യാത്രയാകുന്നു.
ഒരു തളിരിലയാൽ,
ഒരു വള്ളിത്തുമ്പിനാൽ
നീയെൻ്റെ ഉടലിനെ തഴുകി മുറുക്കുന്നു.
നിൻ്റെ നിറഞ്ഞ മാറിടത്തിൽ നിന്നും
പ്രണയരസം ഉതിരുന്നു.
പക്ഷേ അപ്പോഴും
എനിക്കപ്രാപ്യമായ അകലത്തിൽ
നീ ഒരു പൂന്തോട്ടമായി നില്ക്കുന്നു.
ഞാൻ...
മരുഭൂമിയുടെ തീക്കാറ്റിൽ,
ഉടലുവെന്ത ഗാഫ് മരമാകുന്നു.
നിറുകയിൽ വീഴുന്ന
ഒരു തരി തണുപ്പിനായ്.
ഉണങ്ങി വരണ്ട്
കാത്തു കിടക്കുന്നു.
നീയതറിയുന്നുണ്ടാകുമോ.....?
@ബിജു.ജി.നാഥ് വർക്കല
