കണിമലരായി നീ വിരിഞ്ഞെങ്കിൽ !
.............................................................
ഒരു കണിയായി നീയുണ്ടെങ്കിൽ സഖീ-
യെൻ ദിനമെത്ര ഊഷ്മളമായിരുന്നേനെ.
ഒരു ചിരിയായെന്നെ നീ പുണരുകിൽ
എത്ര വേദനയും പൂവായ് മാറിയേനെ.
നീ , ഒരു നിരാകാര ബ്രഹ്മമായ്
നിർവ്വികാരത്തിൻ ജല ബിന്ദുപോൽ
മരുവുന്നുണ്ടെൻ ശിരോമണ്ഡലങ്ങളിൽ
ഒരു തെച്ചിക്കാടിൻ ചോപ്പുമായ്.
ഓർമ്മകൾ തൻ വാതായനം തുറന്നു ഞാൻ
നിൻ മധുരമാം പുഞ്ചിരി കവരവേ
നീയൊരു കുളിർ നിലാവായെൻ
മൗന വാത്മീകം തകർത്തു വെന്നോ...!
ഈറൻ മുടി മാറിലേയ്ക്കിട്ടു നീ
മോഹിപ്പിക്കുന്ന കനവു പോൽ നിൽക്കവേ
ഒഴുകിയിയിറങ്ങും ജലബിന്ദു നിൻ
മുലഞെട്ടിൽ തങ്ങി നില്ക്കുന്നുവോ നൊടിയിട.
നിൻ ഹൃദയതാളം ശ്രവിച്ചു ഞാൻ പ്രിയേ
അകലുവാനാകാതെ പകച്ചു നില്ക്കവേ
ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി തന്നു നീ
അകലുന്നുവോ മിഴികൾ നനയുന്നുവോ.!
ഇനിയീ തമസ്സിൽ ഞാനും നിൻ
സ്മരണതൻ ശീത നിലാവും മാത്രം.
ഇണചേരുവാൻ വിതുമ്പി നില്ക്കുമ്പോൾ
വരുവതുണ്ടു ചന്ദ്രിക മന്ദമായ്.
ഇനി യാത്ര പറയാൻ മറന്നു ഞാൻ
ഒരു ശിലാ പാളിയായി മാറവേ
അകലുകയാണ് നീ മൽ സഖീ
ഒരു ചെറു വാക്കു പോലും പറഞ്ഞിടാതിങ്ങനെ...
ബി.ജി.എൻ വർക്കല
No comments:
Post a Comment